I AGa 89/19 - wyrok Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2020-11-04
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2020-11-04
- Data orzeczenia:
- 4 listopada 2020
- Data publikacji:
- 15 grudnia 2020
- Data uprawomocnienia:
- 4 listopada 2020
- Sygnatura:
- I AGa 89/19
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Lublinie
- Wydział:
- I Wydział Cywilny
- Przewodniczący:
- Ewa Bazelan
- Sędziowie:
-
Agnieszka Jurkowska-Chocyk
- Hasła tematyczne:
- Zapłata , Nadużycie praw podmiotowych , Powództwo przeciwegzekucyjne , Zobowiązanie , Przedawnienie roszczeń , Dowód (przepisy ogólne)
- Podstawa prawna:
- art. 843 k.p.c., art. 3.kpc, art. 309 kpc, art.451 § 1 k.c, art.462 k.c, art. 123 § 1 k.c.
- Teza:
- a. Uzasadnienia rozstrzygnięć zapadłych w innych sprawach nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 244 k.p.c., ani dokumentami prywatnymi normowanymi w art. 245 k.p.c., lecz stanowią inne środki dowodowe z art. 309 k.p.c., podlegające swobodnej ocenie w trybie art. 233 § 1 k.p.c. w kontekście wszystkich dowodów przeprowadzonych w sprawie, stanowiąc równorzędną im podstawę czynienia ustaleń faktycznych w sprawie; b. Strony łączył jeden stosunek zobowiązaniowy i zasadnie wskazuje się w judykaturze, że w takim przypadku, co do zasady jest to jeden stosunek statuujący strony w relacji wierzyciel — dłużnik. Sporną, natomiast jest w doktrynie i judykaturze kwestia, czy w świetle art. 451 § 1 k.c. kilka rat tego samego długu oznacza kilka długów, czy też użyte w przepisie pojęcie „długu" należy rozumieć szerzej, niż ogólną powinność świadczenia obciążającego dłużnika na podstawie jednego stosunku zobowiązaniowego i przepis znajduje zastosowanie także w sytuacjach, gdy poszczególne obowiązki dłużnika, obciążające go w ramach jednego stosunku zobowiązaniowego, wykazują cechy odrębności, a ich wykonanie może być traktowane, jako spełnienie odrębnego świadczenia; c. Dla skutecznego zarachowania wpłaty przez wierzycielkę, musiałaby ona złożyć dłużnikowi oświadczenie o jednoznacznej treści, wprost wskazujące których konkretnie należności odsetkowych zarachowanie dotyczy. Oświadczenie o sposobie zarachowania wierzyciel może wyrazić wyłącznie poprzez zamieszczenie go w pokwitowaniu (art. 462 k.c.), pod pojęciem którego należy rozumieć dokument zawierający oświadczenie wiedzy o spełnieniu świadczenia przez dłużnika. Dopiero przyjęcie pokwitowania przez dłużnika bez zastrzeżeń przesądza o przyjęciu wskazanego przez wierzyciela sposobu zarachowania i pozbawia dłużnika możliwości wskazania sposobu zarachowania spełnionego świadczenia; d. Mimo, że treść art. 462 k.c. nie wskazuje, co dokładnie winno zawierać pokwitowanie, to jednak nie budzi wątpliwości, że musi zawierać co najmniej potwierdzenie spełnienia świadczenia przez dłużnika oraz wskazanie konkretnego długu, na poczet którego świadczenie zostało spełnione; e. W myśl art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg terminu przedawnienia przerywa każda czynność przedsięwzięta przed Sądem celem dochodzenia roszczenia i wśród katalogu takich czynności mieści się zgłoszenie przez pozwanego procesowego zarzutu potrącenia takiego roszczenia, w związku z materialnoprawnym oświadczeniem o potrąceniu, przy czym o ile wierzytelność dochodzona w pozwie jest niższa od wierzytelności pozwanego przedstawionej do potrącenia, to przerwanie biegu przedawnienia odnosi się tylko do wysokości wierzytelności dochodzonej przez powoda. Wskazany przepis ustawy w ogóle nie wiąże skutku (przerwania biegu przedawnienia) ze skutecznością czynności podjętej przed sądem w celu dochodzenia roszczenia; f. Wykorzystywanie przez stronę uprawnienia do zgłaszania wniosków i zarzutów procesowych do chwili zamknięcia rozprawy, o ile in casu jednoznacznie może zostać zakwalifikowane, jako próba opóźnienia postępowania, stanowi naruszenie powinności działania przez stronę w sposób rzetelny i zgodny z zasadą lojalności wobec strony przeciwnej, a takie działanie stanowi wprost nadużycie uprawnień procesowych i nie korzysta z ochrony prawnej. W art. 3 k.p.c. ustawodawca przyjął regułę, że strony i uczestnicy postępowania przy dokonywaniu czynności procesowych muszą kierować się obowiązującymi przepisami, ale dodatkowo nie nadużywać swoich uprawnień; g. Efektywność każdego postępowania sądowego należy do podstawowych założeń postępowania cywilnego i stanowi konieczny warunek rzetelnego procesu. Zapewnienie tej efektywności wymaga pogodzenia podstawowego celu procesu — wydania sprawiedliwego orzeczenia — z postulatem rozpatrzenia sprawy jak najszybciej, a na pewno bez uzasadnionej zwłoki. Skuteczność ochrony sądowej udzielanej podmiotowi dochodzącemu ochrony praw w znacznym stopniu zależy od tego, jak szybko zostanie udzielona.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację: Ewa Bazelan, Agnieszka Jurkowska-Chocyk
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację: Ewa Bazelan, Agnieszka Jurkowska-Chocyk
Data wytworzenia informacji: