Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2014 r. w Lublinie

sprawy G. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o odsetki

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w L.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 17 lipca 2013 r. sygn. akt VIII U 845/13

oddala apelację.

III AUa 1149/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 marca 2013 r. wydaną w wykonaniu wyroku sądu z dnia 16 stycznia 2013 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. podjął od dnia 1 października 2011 r. wypłatę emerytury dla G. Z..

Przy końcu uzasadnienia tej decyzji organ rentowy napisał „Jednocześnie Oddział informuje, że wyrok Sadu Apelacyjnego z dnia 16-01-2013 r. nie zasądził odsetek. W związku z powyższym brak jest podstaw do wypłaty odsetek.”

Odwołanie od tej decyzji w części dotyczącej odmowy wypłaty odsetek złożyła G. Z.. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona opisała przebieg czynności związanych z podjęciem wypłaty jej emerytury ale nie zawarła argumentacji dotyczącej niewypłacenia przez organ rentowy na jej rzecz odsetek za zwłokę.

Sąd Okręgowy w Lublinie przyjął, że odwołanie G. Z. stanowi jej skargę na nie wydanie rozstrzygnięcia o odsetkach i wyrokiem z dnia 17 lipca 2013 r. zobowiązał pozwany organ rentowy do wydania w terminie 30 dni decyzji w przedmiocie wniosku ubezpieczonej z dnia 14 lutego 2013 r. o wypłatę odsetek w wysokości ustawowej za okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 28 lutego 2013 r. oraz orzekł o zawiadomieniu Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, iż pozwany organ rentowy został zobowiązany do wydania takiej decyzji.

Swoje rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na poniższych ustaleniach faktycznych oraz ich ocenie prawnej: od dnia 1 lipca 2010 r. G. Z. ma ustalone prawo do emerytury. W tej dacie nadal wykonywała ona swoje dotychczasowe zatrudnienie. Decyzją z dnia 19 września 2011 r. pozwany wstrzymał ubezpieczonej od dnia 1 października 2011 r. wypłatę jej świadczenia ze względu na kontynuowanie zatrudnienia. Jej odwołanie od tej decyzji oddalił Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 25 stycznia 2012 r. wydanym w sprawie sygn. akt VIII U 795/12 a jej apelacja od tego wyroku została oddalona przez sąd drugiej instancji – Sąd Apelacyjny w Lublinie.

W dniu 4 grudnia 2012 r. ubezpieczona wniosła do Sądu Apelacyjnego w Lublinie skargę o wznowienie postępowania, zakończonego prawomocnym wyrokiem tego sądu, podając jako podstawę skargi wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. sygn. akt K 2/12. Po jej rozpoznaniu Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 16 stycznia 2013 r. sygn. akt III AUa 1079/12 zmienił swój wcześniejszy wyrok z dnia 24 maja 2012 r. ,wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 25 stycznia 2012 r. oraz poprzedzającą go decyzję i ustalił G. Z. prawo do wypłaty emerytury od dnia 1 października 2011 r. W powyższym wyroku nie było rozstrzygnięcia o odsetkach z tytułu zwłoki w wypłacie świadczenia.

W dniu 4 lutego 2013 r. ubezpieczona wystąpiła do pozwanego z wnioskiem o wznowienie wypłaty jej emerytury w związku z cytowanym wyżej wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego. W jego uwzględnieniu pozwany decyzją z dnia 7 lutego 2013 r. wznowił wnioskodawczyni wypłatę emerytury od dnia 22 listopada 2012 r., to jest od daty publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

W dniu 14 lutego G. Z. wystąpiła do pozwanego z kolejnym wnioskiem, w którym chciała wznowienia wypłaty jej emerytury od dnia 1 października 2011 r. wraz z należnymi odsetkami w wysokości ustawowej.

Decyzją z dnia 8 marca 2013 r. wydaną w wykonaniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 16 stycznia 2013 r., pozwany podjął od dnia 1 października 2011 r. wypłatę emerytury na rzecz wnioskodawczyni ale nie zawarł w niej rozstrzygnięcia w przedmiocie wypłaty odsetek za zwłokę. Odwołanie ubezpieczonej od tej decyzji Sąd Okręgowy potraktował jako skargę na brak rozstrzygnięcia organu rentowego w zakresie roszczenia ubezpieczonej o zapłatę odsetek. Odwołanie to w ocenie sądu pierwszej instancji jest uzasadnione bo organ rentowy miał obowiązek rozpoznać i rozstrzygnąć o wszystkich żądaniach ubezpieczonej. Według Sądu Okręgowego nie ma wątpliwości, że pozwany nie rozstrzygnął o tym roszczeniu ubezpieczonej i dlatego należało zobowiązać organ rentowy do wydania stosownego rozstrzygnięcia w tym przedmiocie, czego konsekwencją jest obowiązek zawiadomienia o tej sytuacji organ nadrzędny.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wywiódł pozwany organ rentowy wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, nie wskazując jednak kto miałby ponownie sprawę rozpoznawać, ewentualnie o zmianę tego wyroku przez oddalenie odwołania.

Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania – art. 477 ¹⁴ § 3 kpc przez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że organ rentowy nie wydał decyzji merytorycznie rozpoznającej wniosek ubezpieczonej z dnia 14 lutego 2013 r. oraz, że zachodzi podstawa do zobowiązania tego organu do wydania w tym przedmiocie decyzji.

W uzasadnieniu apelacji jej autorka wskazała, że w jej ocenie, żądania wnioskodawczyni zostały w całości rozpoznane przez pozwanego. Jedynie wskutek omyłki rozstrzygnięcie w zakresie odsetek znalazło się w uzasadnieniu decyzji. Sąd nie powinien jednak skupiać się na wadzie decyzji wynikającej z naruszenia procedury administracyjnej ale zbadać czy organ rentowy orzekł o roszczeniu o odsetki. Wskazując na sformułowanie znajdujące się w uzasadnieniu decyzji „…brak jest podstaw do wypłaty odsetek.” Pozwany uznał, że nastąpiło rozstrzygnięcie o roszczeniu odsetkowym ubezpieczonej przez odmowę ich zapłaty. Stąd zarzut i wnioski apelacji jej autorka uważa za uzasadnione.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje: stan faktyczny sprawy, za wyjątkiem kwestii czy nastąpiło rozstrzygnięcie pozwanego o odsetkach, jest bezspornie prawidłowo ustalony przez sąd pierwszej instancji. Rozstrzygnięcie o trafności apelacji wymaga wykładni wskazanych przez skarżącego określeń o odsetkach. Gdyby przyjąć, że jest to jednak jego rozstrzygnięcie w tym przedmiocie, to oczywiście byłby uzasadniony wniosek o przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, bowiem nie nastąpiło rozpoznanie jej istoty. Pogląd przeciwny oznacza konieczność oddalenia apelacji jako zupełnie nieuzasadnionej.

Okolicznością bezsporną jest ta, że pisząc o odsetkach organ rentowy zawarł wzmiankę o nich przy samym końcu uzasadnienia decyzji. Sam ten fakt nie ma znaczenia gdyż kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera legalnej definicji decyzji administracyjnej. Oznacza to, że rozstrzygnięcie o roszczeniu strony może znajdować się nie tylko w komparycji decyzji ale także i w jej uzasadnieniu, aczkolwiek, ze względów porządkowych i wymogu przejrzystości, pożądanym jest zachowanie kolejności, że najpierw jest rozstrzygnięcie a potem jego uzasadnienie.

Jednak całość sformułowania pozwanego o odsetkach nie wskazuje na podjęcie przez pozwanego rozstrzygnięcia w tym przedmiocie ale jedynie na udzielenie informacji. Tezę tą dodatkowo wzmacnia użyte określenie „Jednocześnie Oddział informuje…”.

Informacja nie stanowi rozstrzygnięcia i dlatego należało podzielić pogląd Sądu Okręgowego o braku tego rozstrzygnięcia. Konsekwencją takiej wykładni jest przyjęcie istnienia, tak zwanego, milczenia pozwanego organu rentowego co daje sądowi ubezpieczeń społecznych możliwość zobowiązania pozwanego do rozstrzygnięcia o roszczeniu odsetkowym ubezpieczonej przez wydanie stosownej decyzji w tym przedmiocie.

Dlatego zarzut apelacji należało ocenić jako całkowicie chybiony czego skutkiem musi być uznanie jej bezzasadności. Z tej przyczyny należało odmówić jej słuszności i w związku z tym podlegała ona oddaleniu.

Z tych zatem względów i z mocy art. 385 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.