Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013 r. w Lublinie

sprawy M. T.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o wypłatę emerytury rolniczej

na skutek apelacji wnioskodawczyni M. T.

od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu

z dnia 11 października 2012 r. sygn. akt VI U 921/12

oddala apelację.

III AUa 1145/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2012 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił M. T.wypłaty emerytury rolniczej w zbiegu z rentą rodzinną z ubezpieczenia pracowniczego. Organ rentowy przyjął, że M. T.przysługuje wybór tylko jednego ze świadczeń do których ma ustalone prawo; albo emerytury rolniczej albo też renty rodzinnej z ubezpieczenia pracowniczego jej męża. Do czasu dokonania wyboru przez ubezpieczoną lub też nie skorzystania przez nią z prawa wyboru świadczenia organ rentowy odrębną decyzją wstrzymał M. T.wypłatę emerytury rolniczej ponieważ renta rodzinna, jako świadczenie wyższe, jest dla niej korzystniejsza.

Odwołanie od tej decyzji wniosła M. T.kwestionując jej poprawność. W ocenie ubezpieczonej powinne być jej wypłacane wszystkie świadczenia do których ma ustalone prawo.

Po jego rozpoznaniu Sąd Okręgowy w Radomiu wyrokiem z dnia 11 października 2012 r. oddalił odwołanie M. T.. Swoje rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na poniższych ustaleniach faktycznych oraz ich ocenie prawnej: Od dnia 24 maja 1993 r. M. T. ma ustalone prawo do emerytury rolniczej i pobierała to świadczenie. Od dnia 9 stycznia 2012 r. ma także ustalone prawo do renty rodzinnej po zmarłym jej małżonku. Zgodnie z przepisem art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (dalej podawanej jako ustawa rolnicza) w razie zbiegu prawa do emerytury rolniczej z prawem do emerytury lub renty z innego ubezpieczenia społecznego uprawnionemu wypłaca się jedno świadczenie, wybrane przez niego. Jest faktem oczywistym, że renta rodzinna z ubezpieczenia pracowniczego męża wnioskodawczyni jest świadczeniem wyższym niż jej emerytura rolnicza. Stąd korzystniejszym dla ubezpieczonej jest wypłata świadczenia wyższego. Wobec tego decyzja kwestionowana przez wnioskodawczynię jest zgodna z prawem a jej odwołanie jako bezzasadne podlegało oddaleniu. Ponieważ nie ma możliwości ustalenia daty doręczenia wnioskodawczyni tej decyzji to Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie od niej zostało wniesione w ustawowym terminie.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wywiodła M. T. Nie zawiera ona wniosków i formalnie określonych zarzutów. Z jej treści niewątpliwie jednak wynika, że wyrok ten apelująca uważa za wadliwy i ze względu na swoje trudne warunki materialne chciałaby otrzymywać rentę rodzinną w wyższej wysokości albo też obok tej renty także i emeryturę rolniczą.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje: trafnie sąd pierwszej instancji przywołał przepis prawa materialnego – art. 33 ust. 2 ustawy rolniczej regulujący kwestię zbiegu prawa do świadczenia z ubezpieczenia rolniczego z prawem do świadczenia z innego ubezpieczenia społecznego. W takiej sytuacji osobie uprawnionej nie mogą być wypłacane wszystkie świadczenia do których ma ustalone prawo ale tylko jedno z nich; wyższe albo też wybrane przez tą osobę. W razie braku wyboru dokonanego przez tą osobę organ rentowy jest zobowiązany do działania korzystnego dla ubezpieczonej przez wypłacanie jej świadczenia wyższego. Tak właśnie pozwany postąpił. Organ rentowy w swojej decyzji, od której wniesione było odwołanie, rozstrzygał jedynie o zbiegu świadczeń i o wypłacie jednego z nich. Stąd w obecnej sprawie jej przedmiotem mogła być tylko ta problematyka a nie wysokość zbiegających się świadczeń. Zakres kontroli sądowej decyzji pozwanego wyznacza rozstrzygnięcie w niej zawarte oraz treść odwołania. Dlatego kwestia podwyższenia renty rodzinnej do której wnioskodawczyni także ma prawo nie mogła być w tej sprawie badana przez sądy ubezpieczeń społecznych obu instancji bo wykraczała ona poza przedmiot sprawy.

W tej sytuacji apelacja M. T. jest bezzasadna i to w oczywisty sposób. Dlatego należało jej odmówić słuszności i jako nietrafna podlegała oddaleniu.

Z tych więc względów i z mocy art. 385 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.