Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2016 r. w Lublinie

skargi J. P.

z udziałem zainteresowanych: J. D., D. P. i(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie III AUa 1454/13 przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W. w przedmiocie zapłaty składek

I.  oddala skargę;

II.  zasądza od J. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W. kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Małgorzata Rokicka – Radoniewicz Barbara Hejwowska Krystyna Smaga

III AUa 1144/15

UZASADNIENIE

J. P. w dniu 28 listopada 2015 roku wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 lutego 2014 roku sygn.. akt III AUa 1454/13. Jako podstawę prawną skargi wskazał przepis art.403 § 2 kpc powołując się na późniejsze wykrycie środka dowodowego (nowych okoliczności faktycznych) który mógł mieć wpływ na wynik sprawy.

Wnosił o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego, uchylenie wyroku w całości, zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz wstrzymania wykonania wyroku.

Ponadto wnosił o:

1. dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci Uchwały nr (...) (...) Sp. z o.o. z dnia 17 listopada 2004 roku odwołującej J. P. z funkcji członka zarządu i uchwały nr(...)rady Nadzorczej (...) Sp. z o.o. z dnia 22 listopada 2004 roku odwołującej J. P. z funkcji członka zarządu

2. dopuszczenia dowodu z ponownego przesłuchania stron.

Skargę uzasadniał tym, że w dniu 28 sierpnia 2015 roku w trakcie przeglądania akt sądowych KRS (...) (...)Sp o.o. powód odkrył istnienie dokumentów, które mogłyby stanowić istotny środek dowodowy a wskazujący, że powód powinien być zwolniony chociażby częściowo z odpowiedzialności za zobowiązania spółki.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2009 roku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. stwierdził, że J. P. jako członek zarządu „(...) Spółki z o.o. siedzibą w R. – L., (...) B., odpowiada za zaległe należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od grudnia 2003 roku do maja 2005 r. w łącznej w kwocie 175 089,88 zł wraz odsetkami na dzień wydania decyzji i kosztami egzekucyjnymi.

Od tej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Radomiu złożył J. P., wnosząc o jej uchylenie w całości. W uzasadnieniu podniósł, że w kwietniu 2003 r. złożył skutecznie rezygnację z funkcji członka zarządu, ale nie zostało to odzwierciedlone w czynnościach rejestrowych nowego zarządu spółki.

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 roku Sąd Okręgowy w Radomiu oddalił odwołanie J. P.. Odnosząc się do zarzutu dotyczącego rezygnacji z funkcji członka zarządu Sąd Okręgowy uznał, że J. P. nie wykazał, aby złożył skutecznie rezygnację z funkcji członka zarządu, składając w dniu 28.03.2003 r. w sekretariacie spółki pismo zawierające jego oświadczenie o rezygnacji z pełnienia tej funkcji, z którego jednak nie wynika do jakiego organu spółki zostało skierowane, nie jest wiadome kto je przyjął, poza pieczątką spółki brak jest podpisu osoby przyjmującej, brak jest też daty wpływu. Z uwagi na to, że umowa spółki w § 17 stanowiła, że zarząd jest powoływany i odwoływany przez Radę Nadzorczą, za chwilę skutecznego złożenia rezygnacji należy uznać dojście oświadczenia woli o rezygnacji z funkcji członka do członków Rady Nadzorczej, a tej okoliczności wnioskodawca nie wykazał.

Apelacja wniesiona od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 lutego 2014 roku. Od tego wyroku wnioskodawca wnosił skargę kasacyjną, ale Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 28 stycznia 2015 roku odmówił przyjęcia do rozpoznania.

Skarżący, wnosząc o wznowienie postępowania w sprawie zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 13 lutego 2014 roku, jako podstawę prawną wskazuje przepis art. 403 § 2 k.p.c. i powołuje się na nowy dowód w postaci uchwał nr(...)i (...) (...) sp. z o.o. z dnia 17 listopada 20034 roku i 22 listopada 2004 roku odwołujących J. P. z funkcji członka zarządu spółki. Uzasadniając skargę wskazał, że istnienie tych dokumentów odkrył w dniu 28 sierpnia 2015 roku w trakcie przeglądania akt sądowych KRS (...) (...).

Przede wszystkim Sąd Apelacyjny zwraca uwagę, że skarga o wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem prawnym o podstawach wskazanych w art. 401, 4011 i art. 403 k.p.c. Analizując od strony formalnej dopuszczalność wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego uznać należało, ze została ona wniesiona w terminie i że została oparta na podstawie wznowienia wskazanej w art. 403 § 2 k.p.c.

Możliwość wznowienia postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. jest uzależniona od zaistnienia łącznie trzech przesłanek. Po pierwsze, wykrycia po uprawomocnieniu się wyroku nowych okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które istniały w czasie postępowania, ale nie zostały w nim powołane. Po drugie, możliwości ich wpływu na wynik sprawy i po trzecie, niemożności skorzystania z nich przez stronę w poprzednim postępowaniu.

Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c., można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia m.in. takich środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Jednakże podstawa do wznowienia postępowania określona w art. 403 § 2 k.p.c. nie zachodzi, jeżeli w poprzednim postępowaniu istniała obiektywna możliwość powołania się na te środki dowodowe, a zaniechanie strony w tym przedmiocie było następstwem jej zaniedbań, opieszałości, zapomnienia, czy błędnej oceny potrzeby ich powołania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 1999 r., II CKN 807/98, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1968 r., I CO 1/68, OSNCP 1969, Nr 2, poz. 36, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2004 r., V CZ 158/03, nie publ.).

Skarżący nie wykazał, aby z powodu obiektywnej przeszkody nie mógł wcześniej skorzystać z powołanych w skardze środków dowodowych. Krajowy Rejestr Sądowy jest rejestrem jawnym i informacje w nim zawarte są ogólnie dostępne. Wnioskodawca po zakończeniu postępowania zapoznał się z tymi danymi bez jakichkolwiek problemów i niewątpliwie mógł to uczynić w toku postępowania. Sad Apelacyjny podziela pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 28 czerwca 2006 r., III CZ 34/06, (niepubl.), w którym wskazał, że wykrycie nowych okoliczności w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. nie zachodzi, jeśli strona żądająca wznowienia postępowania powołuje się na dane z jawnego rejestru publicznego wpisane tam przed zakończeniem postępowania. Należy raz jeszcze podkreślić, że Krajowy Rejestr Sądowy ma charakter jawnego publicznego rejestru, a informacje w nim ujawnione są dostępne dla uczestników postępowania.

Z tych też względów Sąd Apelacyjny na podstawie art.412 § 2 kpc orzekł jak w sentencji.

Orzeczenie o kosztach Sąd Apelacyjny oparł na przepisach art.98 KPC oraz § 11 ust.2 i § 12 ust.1 pkt.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490 oraz z 2015 r. poz. 617 i 1078).