Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Lublinie

POSTANOWIENIE

Dnia 9 maja 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2019 r. w Lublinie na posiedzeniu jawnym

sprawy H. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach

z dnia 11 kwietnia 2018 r. sygn. akt IV U 44/18

postanawia:

uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie.

Jacek Chaciński Elżbieta Gawda Elżbieta Czaja

Sygn. akt III AUa 493/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20.11.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał H. W. prawo do emerytury jednocześnie, stwierdził, że ubezpieczonej nie przysługuje prawo do rekompensaty.

Od decyzji tej odwołanie złożyła H. W., w części, w której odmówiono jej prawa do rekompensaty, podnosząc, że organ rentowy bezzasadnie nie uwzględnił jej pracy w warunkach szczególnych na stanowisku przędzarz w Zakładach (...) w S. od dnia 18.03.1976 r. do 30.08.1988 r. W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2018 roku Sąd Okręgowy w Siedlcach zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał H. W. prawo do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Podstawą wyroku były następujące ustalenia:

H. W., złożyła w dniu 1.10.2017 r., wniosek o emeryturę wraz z rekompensatą. Decyzją z dnia 20.11.2017 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej emeryturę i określił jej wysokość, jednocześnie, w tej samej decyzji odmówił przyznania prawa do rekompensaty wskazując, że na dzień 1.01.2009 r. udowodniła ona 13 lat, 2 miesiące i 13 dni pracy w warunkach szczególnych, zamiast wymaganych 15 lat.

W dniu 21.01.2018 r., ubezpieczona zwróciła się o ponowne rozpatrzenie prawa do rekompensaty i załączyła nowy dowód, tj. świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione w dniu 17.12.1998 r. przez Zakłady (...) w S.. Następnie, w dniu 15.02.2018 r. wydana została decyzja o przeliczeniu emerytury od 1.01.2018 r. (k. 29 a. e.). W decyzji tej, organ rentowy wprost nie odniósł się do wniosku ubezpieczonej co do zaliczenia okresu pracy w szczególnych warunkach w Zakładach (...), jednakże z zapisu o kwocie przeliczonego i zwaloryzowanego kapitału początkowego wynika, że zwaloryzowany kapitał początkowy uwzględnił kwotę zwaloryzowanej rekompensaty.

Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczona w okresie zatrudnienia w(...) w S. była zatrudniona na przędzalni. Jej zadaniem było wykonywanie czynności nawleczenia nici na cewkę. Zdaniem Sądu, ten rodzaj pracy należy do kategorii pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów zawartych w załączniku A dział VII pkt 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43), tj. obróbka surowców włókienniczych i ich przędzenie. Charakter tej pracy został również potwierdzony świadectwem pracy w szczególnych warunkach, które ubezpieczona złożyła do ZUS po wydaniu zaskarżonej decyzji. Zatem, w ocenie Sądu, okres zatrudnienia w (...) w S. w spornym okresie podlega zaliczeniu do kategorii pracy w warunkach szczególnych z wyłączeniem okresów urlopu wychowawczego. W tej sytuacji łączny okres pracy w szczególnych warunkach przekracza 15 lat na dzień 1.01.1999 r. Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237 poz. 1656), ubezpieczona H. W. nabyła prawo do rekompensaty w wymienionym przepisie.

W związku z powyższym, Sąd uznał za zasadne odwołanie wnioskodawczyni i zmienił zaskarżoną decyzję przyznając jej prawo do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Mając powyższe na względzie, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

Od tego wyroku apelację wniósł Zakład Ubezpieczeń Społecznych w S. zarzucając naruszenie art. 477 § 9 w zw. z art. 355 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie i wydanie wyroku zmieniającego decyzję podczas gdy zachodziły podstawy do wydania postanowienia o umorzeniu postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja jest zasadna.

W dniu 15.02.2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał decyzję o przeliczeniu emerytury H. W. od 1.01.2018 r. (k. 29 a. e.).
Z adnotacji o kwocie przeliczonego i zwaloryzowanego kapitału początkowego wynika, że w kapitale początkowym uwzględniona została kwota zwaloryzowanej rekompensaty. Decyzja ta była konsekwencją decyzji z dnia 14. 02.2018 roku o ponownym ustaleniu kapitału początkowego (k 34 a.r.), w której wskazano wysokość przysługującej rekompensaty.

Przepisy kodeksu postępowania cywilnego przewidują możliwość wydania przez organ rentowy decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie również wtedy, gdy postępowanie zostało przeniesione na drogę sądową. W świetle art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części.

Wskazana w cyt. przepisie "zmiana zaskarżonej decyzji" nie musi polegać na wydaniu nowej decyzji zmieniającej zaskarżoną, ale na wydaniu takiej decyzji, której skutkiem jest uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2012 r. II UK 225/11 LEX nr 1215434). W niniejszej sprawie wydanie nowej decyzji oznacza, że to, że zachodziła sytuacja objęta hipotezą art. 477 ¹³ k.p.c., skutkująca umorzeniem postępowania sądowego. Sąd Okręgowy dostrzegł fakt wydania nowej decyzji, jednak nie uwzględnił jej wydając orzeczenie.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. orzekł jak w postanowieniu.