Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia	SA Zbigniew Grzywaczewski
Sędzia: Sędzia:	SA Ewa Lauber-Drzazga (spr.) SO del. Elżbieta Koszel
Protokolant	Diana Goluch

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014 r. w Lublinie na rozprawie

sprawy z powództwa B. K.

przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie reprezentowanemu przez Prezesa Sądu Apelacyjnego w Lublinie zastępowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa

o zapłatę

na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu

z dnia 21 listopada 2013 r. sygn. akt I C 612/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od B. K. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

I ACa 343/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 21 listopada 2013r. Sąd Okręgowy w Radomiu oddalił powództwo B. K., która w pozwie wniesionym przeciwko Skarbowi Państwa – Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie domagała się zasądzenia na jej rzecz odszkodowania w kwocie 145.500zł za szkodę jaką poniosła na skutek wydania przez Sąd Apelacyjny w Lublinie niezgodnego z prawem postanowienia z dnia 28 listopada 2011r., które pozbawiło powódkę możliwości wzruszenia wadliwie wydanego przez Sąd Okręgowy w Radomiu wyroku zaocznego w sprawie (...).

Wyrok Sądu Okręgowego został oparty na następujących ustaleniach:

W dniu 26 maja 2010r. I. K. wniosła do Sądu Okręgowego w Radomiu, w imieniu dwojga małoletnich dzieci, pozew o zachowek przeciwko B. K., domagając się zasądzenia na ich rzecz kwot po 75.000zł ((...)).

W dniu 3 listopada 2010r. Sąd Okręgowy w Radomiu po przeprowadzeniu rozprawy wydał wyrok zaoczny uwzględniający powództwo.

W dniu 4 maja 2011r. pełnomocnik B. K. złożył sprzeciw od wyroku zaocznego z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia i wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych.

Postanowieniem z dnia 10 maja 2011r. Sąd Okręgowy w Radomiu przywrócił B. K. termin do wniesienia sprzeciwu od wyroku zaocznego i zwolnił ją od opłaty od sprzeciwu ponad kwotę 1.500zł.

Na powyższe postanowienie w części dotyczącej kosztów sądowych pełnomocnik B. K. w dniu 18 maja 2010r. wniósł zażalenie do Sądu Apelacyjnego w Lublinie.

Postanowieniem z 12 lipca 2011r. Sąd Apelacyjny w Lublinie oddalił zażalenie, a jego odpis został doręczony pełnomocnikowi powódki w dniu 18 lipca 2011r.

B. K. uiściła opłatę od sprzeciwu w kwocie 1.500zł w dniu 26 lipca 2011r.

Postanowieniem z 11 sierpnia 2011r. Sąd Okręgowy w Radomiu odrzucił sprzeciw B. K. od wyroku zaocznego jako opłacony po terminie, który upłynął 25 lipca 2011r.

W dniu 23 sierpnia 2011r. pełnomocnik B. K. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie;

Postanowieniem z 28 listopada 2011r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie.

W ocenie Sądu Okręgowego powództwo jest niezasadne.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 28 listopada 2011r. nie może być uznane za niezgodne z prawem.

Powódka w sprawie (...) była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika.

Art. 112 ust.3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. (Dz.U.2010.90.594 tj) – dalekj u.k.s.c., nie tylko wyznacza termin do uiszczenia opłaty w razie prawomocnego oddalenie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych złożonego przez profesjonalnego pełnomocnika, ale jednocześnie wyłącza możliwość wdrożenia postępowania naprawczego określonego w art. 130 § 1 kpc, co oznacza, że pełnomocnik powinien sam obliczyć i uiścić należną opłatę w terminie tygodniowym od dnia doręczenia postanowienia.

Powyższy przepis dotyczy również postanowienia częściowo oddalającego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.

Od tego wyroku powódka złożyła apelację zarzucając:

- naruszenie art. 112 ust. 3 u.k.s.c. polegające na błędnym przyjęciu, iż postanowienie to nie statuuje obowiązku sądu wezwania strony reprezentowanej przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego do uiszczenia należnej opłaty sądowej w wysokości stałej lub stosunkowej, skoro opłata sądowa ustalona w trybie art. 101 ust. 2 u.k.s.c. nie jest opłatą stałą lub stosunkową obliczoną od wartości przedmiotu sporu i nadinterpretację tego przepisu w stosunku do stanu rzeczy;

- nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego sprawy, polegające na błędnym przyjęciu, że postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 28 listopada 2011r. nie może być uznane za niezgodne z prawem;

- brak pełnego rozpoznania sprawy, w tym między innymi pominiecie twierdzeń podniesionych przez Rzecznika Praw Obywatelskich w piśmie z dnia 20 stycznia 2012r. mających znaczenie dla przedmiotu sprawy.

Wskazując na powyższe powódka wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa ewentualnie uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Apelacyjny w całości podziela stanowisko Sądu Okręgowego i przyjmuje je za swoje.

Sąd Okręgowy prawidłowo ustali stan faktyczny, który zresztą był niesporny, a zarzuty powódki dotyczą nie stanu faktycznego lecz oceny prawnej dokonanej przez ten Sąd i sprowadzają się do interpretacji art. 112 ust. 2 i 3 u.k.s.c.

W sprawie (...) powódka występowała z radcą prawnym, a zatem tygodniowy termin do uiszczenia opłaty od sprzeciwu od wyroku zaocznego należało liczyć stosownie do art. 112 ust. 3 u.k.s.c. od dnia doręczenia postanowienia Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 lipca 2011r., oddalającego zażalenie powódki na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 10 maja 2011r. w przedmiocie kosztów.

Pełnomocnik powódki otrzymał postanowienie Sądu Apelacyjnego w dniu 18 lipca 2011r., a zatem termin do uiszczenia opłaty upływał w dniu 25 lipca 2011r. Jest niesporne, iż opłata została uiszczona 26 lipca 2011r. Sąd Okręgowy prawidłowo zatem przyjął, że nastąpiło to po terminie i zasadnie postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2011r. odrzucił sprzeciw powódki od wyroku zaocznego, a z kolei Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 28 listopada 2011r. prawidłowo oddalił zażalenie powódki na powyższe postanowienie.

Taka interpretacja art. 112 ust. 3 u.k.s.c. została utrwalona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, które Sąd Okręgowy powołał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Zgodnie z tym orzecznictwem te same zasady stosuje się również w przypadku częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.

W związku z powyższym i wbrew zarzutom apelacji sąd nie miał obowiązku wzywania pełnomocnika do uiszczenia opłaty. Pełnomocnik powinien sam obliczyć i uiścić opłatę, tym bardziej, gdy było oczywiste, że opłata ta wynosi 1.500zł.

Odnosząc się do ostatniego zarzutu należy stwierdzić, iż powódka nie sprecyzowała w apelacji jakie konkretnie twierdzenia Rzecznika Praw Obywatelskich zawarte w piśmie z 20 stycznia 2012r. mogą mięć wpływ na wynik niniejszego postępowania co uniemożliwia ustosunkowanie się do nich.

Z tych względów i na podstawie art. 385 kpc i art. 108 § 1 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.