Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I ACa 129/21 - wyrok Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2021-12-01

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2021-12-01
Data orzeczenia:
1 grudnia 2021
Data publikacji:
24 stycznia 2022
Data uprawomocnienia:
1 grudnia 2021
Sygnatura:
I ACa 129/21
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Lublinie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Mariusz Tchórzewski
Hasła tematyczne:
Szkoda ,  Odpowiedzialność cywilna ,  Dobra osobiste
Podstawa prawna:
art.23 kc, art24kc, art.361 § 1 kc
Teza:
a. W polskim statucie cywilnym zasada adekwatnej przyczynowości normowana jest w art. 361 k.c. Ustawodawca zastosował w tej kwestii „teorię odpowiedzialności cywilnej", a nie „teorię przyczynowości" nakazując rozpatrywanie odpowiedzialności od strony związku przyczynowego występującego pomiędzy zdarzeniami wyłącznie prawnie doniosłymi, gdyż tylko wtedy można formułować rozsądne oraz zgodne z poczuciem słuszności i sprawiedliwości dyrektywy. W konsekwencji, adekwatny związek przyczynowy jest nie tylko konieczną przesłanką powstania obowiązku naprawienia szkody, ale dodatkowo wskazuje, jak daleko on sięga. Nakazuje to organom stosującym prawo dokonywanie segregacji zjawisk niezbędnych do wywołania szkody i zdarzeń stanowiących tylko jakieś ogniwo w łańcuchu skutków, opierając selekcję na kryterium normalności następstw; b. Obywatele mają prawo wnosić różne wnioski i żądania do organów i władz państwowych, a rolą tych ostatnich jest ich ocena w świetle obowiązujących przepisów prawa powszechnie obowiązującego, w nakazanym ustawą trybie. Fakt negatywnej oceny żądań i wniosków nie może nigdy być obiektywnie poczytywany za „godzący w godność wnioskodawcy" nawet wtedy, gdy sam wnioskodawca jest silnie subiektywnie przekonany o zasadności swoich suplik i ekstrennalnie emocjonalnie odbiera odmowę ich uwzględnienia; c. Skazanie i wykonanie kary naruszają dobro osobiste osoby fizycznej, jednakże w świetle art. 24 § 1 k.c. taki bersporny fakt nie skutkuje automatycznie powstaniem uprawnienia skazanego do żądania udzielenia ochrony prawnej przez usunięcie jego skutków. Warunkiem koniecznym udzielenia niemajątkowej ochrony dóbr osobistych jest bowiem bezprawny charakter działania wywołującego skutek opisany w art. 24 § 1 k.c.; d. W czci człowieka wyróżnia się dwie jej strony — stronę wewnętrzną, nazywaną godnością osobistą, obejmującą wyobrażenie człowieka o własnej wartości i oczekiwanie szacunku ze strony innych ludzi oraz stronę zewnętrzną, oznaczającą dobrą sławę, dobrą opinię innych ludzi, szacunek, którym obdarza daną osobę otoczenie.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Mariusz Tchórzewski
Data wytworzenia informacji: