Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I AGa 129/21 - wyrok Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2022-05-12

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2022-05-12
Data orzeczenia:
12 maja 2022
Data publikacji:
13 czerwca 2022
Data uprawomocnienia:
12 maja 2022
Sygnatura:
I AGa 129/21
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Lublinie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Mariusz Tchórzewski
Protokolant:
starszy sekretarz sądowy Izabela Lipska
Hasła tematyczne:
Zasada swobody umów ,  Odstąpienie od umowy ,  Kary umowne
Podstawa prawna:
art.644 k.c, art.483 k.c, art.3531 k.c
Teza:
a. kara umowna stanowi ryczałtowo określony surogat odszkodowania należnego wierzycielowi z tytułu odpowiedzialności kontraktowej dłużnika, ale tylko wtedy, gdy niewykonanie lub nienależyte wykonanie przez niego zobowiązania niepieniężnego jest następstwem okoliczności, za które ponosi on odpowiedzialność chyba, że strony w umowie zastrzegły (lub przewiduje to przepis szczególny), że odpowiedzialność dłużnika jest na zasadzie ryzyka, za przypadek, a nawet absolutna; b. z uwagi na istniejącą w polskim statucie cywilnym zasadę swobody umów (art. 353' k.c.), strony stosunków umownych mogą skutecznie zastrzec kary umowne (de facto zastrzeżenia gwarancyjne) o kumulatywnym charakterze, które mają ukierunkowywać kontrahentów do realnego wykonywania zobowiązania zgodnie z zasadą pacta sunt servanda. Osiągnięcie tego celu mogą zaś zapewnić prewencyjne sankcje ekonomiczne, w których dominuje nie funkcja kompensacyjna, lecz funkcja stymulacyjna lub wręcz represyjna; c. kategorię zobowiązania niepieniężnego z art. 483 k.c. należy rozumieć szeroko i w tej kategorii zawierają się przypadki kar umownych sensu largo o wyłącznym, lub dominującym charakterze represyjnym lub prewencyjnym, zastrzeganych na wypadek skorzystania przez jednego z kontrahentów z uprawnienia kształtującego, np. wypowiedzenia umowy lub odstąpienia od niej, przy czym nie musi się to obligatoryjnie wiązać z wyrządzeniem szkody majątkowej drugiej stronie umowy; d. dodatkowe postanowienia kontraktów odnoszone do zastrzeżeń o charakterze represyjnym nie są charakterystyczne ani dla umów o dzieło, ani umów o roboty budowlane, jak też nie mogą być postrzegane, jako źródło roszczeń wynikających z takich umów (nie dotyczą wykonania przedmiotu umowy, jego jakości, terminowości wykonania, ani innych obowiązków stron w trakcie wykonywania umowy), ale stanowią dodatkowe, samoistne postanowienia umowne kształtowane na podstawie art. 353' k.c., z których powstają roszczenia wymagalne z chwilą wystąpienia umówionego zdarzenia nieobjętego odpowiedzialnością typową dla danej umowy.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Mariusz Tchórzewski
Data wytworzenia informacji: