Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I AGa 96/23 - wyrok Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2024-01-09

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2024-01-09
Data orzeczenia:
9 stycznia 2024
Data publikacji:
16 stycznia 2024
Data uprawomocnienia:
9 stycznia 2024
Sygnatura:
I AGa 96/23
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Lublinie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Mariusz Tchórzewski
Protokolant:
starszy protokolant sądowy Anna Kłos
Hasła tematyczne:
Bezpodstawne wzbogacenie ,  Powództwo ,  Nieważność postępowania
Podstawa prawna:
art. 410, 411 k.p.c., art. 321 § 1, 379 k.p.c.
Teza:
a. Utrwalone jest stanowisko judykatury uznające za „powództwo" żądanie pozwu i przywołane przez powoda okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie. Stanowią one jedną całość. b. W świetle art. 321 § 1 k.p.c. Sądowi nie wolno zasądzić czegokolwiek na podstawie innego stanu faktycznego niż ten, który jest podstawą powództwa, zatem chodzi w tym przepisie o podstawę faktyczną, a nie o kwalifikację prawną. c. Brak uprzedzenia przez Sąd o zamierzonej zmianie podstawy prawnej żądania nie skutkuje automatycznie nieważnością postępowania z uwagi na pozbawienie strony możności obrony jej praw. d. Ogólne przesłanki bezpodstawnego wzbogacenia należy rozumieć specyficznie w przypadku nienależnego świadczenia, gdyż sam fakt spełnienia go uzasadnia roszczenie kondykcyjne. W takim przypadku nie zachodzi już potrzeba badania w procesie, czy i w jakim zakresie spełnione świadczenie wzbogaciło osobę, na rzecz której świadczono (accipiensa) oraz czy majątek świadczącego (solvensa) uległ zmniejszeniu. Uzyskanie nienależnego świadczenia samoistnie wypełnia przesłankę powstania wzbogacenia, a spełnienie tego świadczenia przesłankę zubożenia. e. Zwrot świadczenia nienależnego jest, wyłączony tylko wówczas, gdy spełniający świadczenie wiedział, że nie był do świadczenia zobowiązany. W judykaturze podkreśla się w związku z tym, że wątpliwości solvensa, nawet bardzo poważne, co do obowiązku spełnienia określonego świadczenia nie mogą być utożsamiane z pozytywną wiedzą o braku powinności spełnienia tego świadczenia.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Mariusz Tchórzewski
Data wytworzenia informacji: