Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I ACa 318/21 - wyrok Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2021-05-25

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2021-05-25
Data orzeczenia:
25 maja 2021
Data publikacji:
10 czerwca 2021
Data uprawomocnienia:
25 maja 2021
Sygnatura:
I ACa 318/21
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Lublinie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Adam Czerwiński
Sędziowie:
Piotr Czerski
Protokolant:
starszy sekretarz sądowy Maciej Mazuryk
Hasła tematyczne:
Koszty procesu ,  Biegli
Podstawa prawna:
art. 278 § 2 kpc, art.100 kpc
Teza:
a. Biegły jest wyłącznie pomocnikiem Sądu dostarczającym mu właśnie specjalnych wiadomości naukowych, technicznych itp., których ten może nie posiadać, ale to Sąd samodzielnie dokonuje ustaleń faktycznych w oparciu o wiarygodne dowody, a także — w określonych sytuacjach — w oparciu o wnioski i konkluzje opinii biegłego; b. Pojęcie stopnia trwałości uszczerbku na zdrowiu jest specyficznym pojęciem medycyny urazowej, istotnie różniącym się od rozumienia tego pojęcia w języku potocznym i nie jest tożsame np. z pojęciem stałości obrażeń. Uszczerbek na zdrowiu osoby poszkodowanej nie jest, bowiem odnoszony wyłącznie do samego uszkodzenia określonych narządów ciała lub określonego rozstroju zdrowia, ale łączy się go dodatkowo z oceną wpływu takich uszkodzeń (rozstroju) na normalne funkcjonowanie poszczególnych narządów lub organizmu człowieka, w ramach jego dotychczasowej linii życiowej; c. Na gruncie polskiego procesu cywilnego oceny rozmiaru szkody poszkodowanego deliktem należy dokonać z uwzględnieniem konkretnych skutków fizycznych i psychicznych u pokrzywdzonego, które wcale nie muszą pokrywać się ściśle z rozmiarem doznanego naruszenia zdrowia, w aspekcie medycznym; d. Zasada stosunkowego rozdziału kosztów procesu normowana w art. 100 zd. 1 k.p.c., mająca zastosowanie w sytuacji, gdy obie strony jednocześnie częściowo przegrywają i wygrywają proces, jest tylko adaptacją zasady odpowiedzialności za wynik sprawy, jej potwierdzeniem i gwarancją realizacji, a nie wyjątkiem od zasady ogólnej z art. 98 § 1 k.p.c.; Dla zastosowania w sprawie zasady wzajemnego zniesienia kosztów procesu warunkiem wstępnym jest uwzględnienie żądania pozwu „w około połowie" i to Sąd orzekający dokonuje tej oceny w oparciu o kryterium słuszności, a nie tylko arytmetycznego rozliczenia poszczególnych kwot. Jednakże zasada wzajemnego zniesienia kosztów procesu nie może być zastosowana, jeżeli Sąd nie ustali istnienia warunku koniecznego, czyli poniesienia przez strony kosztów w zbliżonej wysokości.,,„Znaczna” różnica w tym względzie wyklucza zastosowanie omawianej zasady, przy czym również ocenie Sądu pozostawiono kwestię określenia, czy w realiach danej sprawy różnica ta jest pomijalna, czy już „znaczna". Stwierdzenie w sprawie, że nie zachodzą podstawy do wzajemnego zniesienia kosztów procesu, czy to z uwagi na większy rozmiar proporcji roszczenia uwzględnionego do oddalonego, czy z uwagi na znaczną różnicę w poniesionych przez strony kosztach prowadzić musi do zastosowania zasady stosunkowego rozdziału kosztów procesu wyrażonej w tym samym przepisie
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Adam Czerwiński,  Piotr Czerski
Data wytworzenia informacji: