I ACa 241/23 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2023-09-21
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2023-09-21
- Data orzeczenia:
- 21 września 2023
- Data publikacji:
- 5 października 2023
- Data uprawomocnienia:
- 21 września 2023
- Sygnatura:
- I ACa 241/23
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Lublinie
- Wydział:
- I Wydział Cywilny
- Przewodniczący:
- Mariusz Tchórzewski
- Sędziowie:
-
Jarosław Błaziak
Ewa Mierzejewska - Protokolant:
- starszy protokolant sądowy Anna Kłos
- Hasła tematyczne:
- Klauzule niedozwolone , Kredyt , Przesłuchanie stron , Nieważność umowy , Zasada swobody umów , Konsument
- Podstawa prawna:
- art. 3531 k.c., art. 58 k.c., art. 3851 k.c., art. 221k.c., art. 386 k.p.c., art. 299 k.p.c.
- Teza:
- a. Brak [jest] możności wyeliminowania jedynie części klauzuli dotkniętej wadliwością (marży kupna/sprzedaży) z pozostawieniem klauzuli w pozostałej części (średniego kursu NBP); b. Konsekwencją wyeliminowania ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu denominowanego do waluty obcej jest konieczność stwierdzenia nieważności umowy ze skutkiem ex tunc i nie jest możliwe jej dalsze utrzymanie; c. Działania sądu powszechnego w razie stwierdzenia klauzuli abuzywnej mają mieć charakter sankcyjny, a skutek ten niweczą wszelkie potencjalne modyfikacje treści umowy przez sąd; d. Odwołanie się w analizowanych klauzulach do średniej arytmetycznej z kursów walut sprzedaży detalicznej wybranych 5 banków i średnich kursów NBP wcale nie nadawało tym kursom charakteru „neutralnego", czy „obiektywnego". Banki komercyjne (arbitralnie przy tym wybrane przez kierownictwo banku kredytującego powodem) konstruowały kursy sprzedaży/kupna walut w oparciu o własne, nietransparentne i nieujawniane algorytmy, mające zawsze i bezwzględnie zabezpieczać interesy banków w przypadku zmian kursów walut, ale także zapewniać każdorazowy, znaczący zysk wynikający ze spreadu walutowego. O ile, zatem kredytujący powodów bank samodzielnie nie kształtował parametrów dla ustalania kursów kupna/sprzedaży waluty kredytu wpływających na wysokość zobowiązania powodów, o tyle stworzył mechanizm przeliczeniowy oparty na parametrach kształtowanych arbitralnie przez inne banki komercyjne wyłącznie pod kątem maksymalizacji zysków i zabezpieczenia przed stratą banków, w przypadku niekorzystnej zmiany kursu waluty, gwarantujący przerzucenie ryzyka kursowego na kredytobiorców, co najmniej w przeważającej części. e. Uprawnienie banku do jednostronnego narzucenia wysokości świadczeń obciążających kredytobiorców gargantuicznie narusza zasady konsensualności i wzajemności w stosunkach kontraktowych, pozostając w rażącej sprzeczności z zasadą normowaną w art. 3531 k.c.; f. Brak określenia, w mechanizmach waloryzacyjnych narzuconych przez bank, granic potencjalnego wzrostu kursu CHF wyklucza przyjęcie, że sytuacja kredytobiorców była porównywalna z sytuacją kredytodawcy i możność stwierdzenia, że w dacie zawierania umowy byli oni tego świadomi oraz godzili się na realny, parokrotny wzrost zadłużenia kredytowego; g. Rażące naruszenie interesów konsumenta nie musi dotyczyć nierównowagi ekonomicznej; h. Dla kwalifikacji osoby fizycznej jako konsumenta w rozumieniu Dyrektywy 93/13 nie jest konieczne, aby w ogóle nie prowadziła ona działalności gospodarczej; istotne jest, aby dokonywana przez nią konkretna czynność prawna nie dotyczyła bezpośrednio jej działalności gospodarczej; i. Negowanie a priori znaczenia dowodowego zeznań stron w przewidywaniu ich subiektywnego nastawienia obraża przepisy art. 299 i nast. k.p.c., skoro Sąd orzekający ma możliwość krytycznej oceny takich zeznań przy uwzględnieniu stopnia ich subiektywności i nie można wbrew ustawie negować samej celowości tego specyficznego dowodu; j. Częściowe nierozpoznanie istoty sprawy przez Sąd pierwszej instancji mające miejsce w niniejszej sprawie (w przywołanym, niewielkim, aczkolwiek istotnym zakresie), z mocy art. 386 4 kpt. nie nakazuje sądowi aquem bezwzględnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd a quo. Wskazany przepis ustanawia tylko taką możliwość, gdyż sąd II instancji może też w szczególnych przypadkach orzec merytorycznie, dokonując na podstawie art. 382 k.p.c. oceny wszystkich dowodów zebranych dotychczas w sprawie.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację: Mariusz Tchórzewski, Jarosław Błaziak , Ewa Mierzejewska
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację: Mariusz Tchórzewski, Jarosław Błaziak , Ewa Mierzejewska
Data wytworzenia informacji: