Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I ACa 158/22 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2023-01-09

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2023-01-09
Data orzeczenia:
9 stycznia 2023
Data publikacji:
24 stycznia 2023
Data uprawomocnienia:
9 stycznia 2023
Sygnatura:
I ACa 158/22
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Lublinie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Mariusz Tchórzewski
Protokolant:
sekretarz sądowy Dorota Twardowska
Hasła tematyczne:
Uzasadnienie orzeczenia ,  Bankowe prawo ,  Nieważność umowy ,  Konsument ,  Kredyt
Podstawa prawna:
art. 3851 k.c., art 58 k.c., art. 3531 k.c., art. 3271§1 k.p.c.
Teza:
a. Przepisy art. 385' 5 1 i 2 k.c. muszą być aktualnie wykładane w sprawach „konsumenckich", jako lex specialis do art. 58 5 1 k.c., co rodzi w tzw. sprawach frankowych tę konsekwencję, że o ile nadal zasadą jest nieważność umowy naruszającej art. 353' k.c.. lub sprzecznej z zasadami współżycia społecznego (art. 58 5 2 k.c.), o tyle w przypadku takich umów zawieranych przez przedsiębiorców (banki) z konsumentami nie można opisanego skutku wywodzić in principio, lecz stwierdzone naruszenie normy art. 3531 k.c. oceniać trzeba w kontekście przesłanki naruszenia interesów konsumenta, zaś sprzeczność czynności prawnej z zasadami współżycia społecznego (art. 58 5 2 k.c.) oceniać w kontekście przesłanki sprzeczności z dobrymi obyczajami — obie zawarte w hipotezie art. 385' 51 k.c.; b. Naruszeniem zasad współżycia społecznego (dobrych obyczajów) nie jest samo zastosowanie w umowie z konsumentem klauzul zawierających ryzyko kursowe, natomiast niewątpliwie naruszeniem dobrych obyczajów w rozumieniu art. 3851 51 k.c. jest nieprawidłowe informowanie konsumenta o takim ryzyku, gdyż uniemożliwia mu to podjęcie racjonalnej decyzji, co do zawarcia umowy. Inaczej mówiąc, rażące naruszenie interesów konsumenta oznacza nieusprawiedliwioną dysproporcję - na niekorzyść konsumenta - praw i obowiązków wynikających z umowy, skutkujące niekorzystnym ukształtowaniem jego sytuacji ekonomicznej oraz jego nierzetelne traktowanie; c. Rażące naruszenie interesów konsumenta nie musi dotyczyć nierównowagi ekonomicznej. Wystarczy, że będzie wynikać z poważnego naruszenia sytuacji prawnej konsumenta - ograniczenia treści praw, które przysługują mu na podstawie tej umowy i stosownie do przepisów prawa, utrudnienia w korzystaniu z tych praw bądź nałożenia na konsumenta dodatkowego obowiązku, którego nie przewidują przepisy prawa; d. Nie jest błędem proceduralnym odwoływanie się przez Sąd I instancji do ugruntowanych poglądów doktryny, jak również poglądów orzeczniczych sformułowanych na gruncie innych spraw, które Sąd ten podziela. Oczywiste jest, że skoro Sąd powołał je w uzasadnieniu swojego wyroku i nie wskazał, aby powołał je wyłącznie w celu porównania do przyjmowanego przez siebie odmiennego stanowiska, to znaczy, że uwzględnił je na gruncie przedmiotowej sprawy, jako częściowe wyjaśnienie podstawy prawnej wydanego rozstrzygnięcia.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Mariusz Tchórzewski
Data wytworzenia informacji: