Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I ACa 71/22 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2022-11-07

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2022-11-07
Data orzeczenia:
7 listopada 2022
Data publikacji:
30 grudnia 2022
Data uprawomocnienia:
7 listopada 2022
Sygnatura:
I ACa 71/22
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Lublinie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Mariusz Tchórzewski
Hasła tematyczne:
Cesja ,  Odszkodowanie
Podstawa prawna:
art. 509 k.c., art. 471 k.c.
Teza:
a. Właściciel lokalu może przenieść na rzecz wspólnoty mieszkaniowej przysługujące mu uprawnienie z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy sprzedanej (z wyjątkiem uprawnienia do odstąpienia od umowy) oraz konkretne roszczenia odszkodowawcze związane z tymi wadami, w drodze umowy przelewu; należy jednak wykluczyć możliwości nabycia przez wspólnotę mieszkaniową takich roszczeń przysługujących właścicielom lokali, które nie wykazują związku funkcjonalnego z zarządzaniem nieruchomością wspólną; b. Dopuszczalne jest przejście uprawnień odszkodowawczych z tytułu nienależytego wykonania umowy, jakie przysługują kupującemu względem sprzedawcy, na kolejnych (wtórnych) kupujących. Musi mieć to wówczas podstawę w woli uprawnionego i osoby, której ma to dotyczyć. Przeniesienie praw dokonywane jest w drodze umowy cesji odrębnej od umowy sprzedaży. Ważność takiej umowy nie jest zaś warunkowana zachowaniem szczególnej formy (np. pisemnej); c. Umowa przelewu może być dokonana także ustnie, a nawet per facta concludentia; d. Z normalnym korzystaniem z odrębnej nieruchomości lokalowej nierozerwalnie wiąże się korzystanie z nieruchomości wspólnej. Automatycznie, zatem wady nieruchomości wspólnej powiązane są z samym lokalem (przedmiotem umowy sprzedaży), a nie jego każdoczesnym właścicielem. Ich usunięcie umożliwia bowiem dopiero właściwe korzystanie z samego lokalu. Uznać zatem należy w oparciu o zasady doświadczenia życiowego, że sprzedawca nieruchomości lokalowej, w budynku z wadami dotyczącymi nieruchomości wspólnej, przenosząc na kupującego ogół swoich uprawnień związanych z przedmiotem sprzedaży, co do zasady przenosi również w sposób dorozumiany te uprawnienia, które są związane z przywróceniem przedmiotu do dalszej, zakładanej pierwotnie eksploatacji; e. W treści art. 37 § 1 k.r.o. wymieniono enumeratywnie czynności, które wymagają dla swej ważności zgody drugiego małżonka. Wśród tych czynności nie została wymieniona umowa cesji roszczenia odszkodowawczego związanego z majątkiem objętym wspólnością majątkową, co oznacza, że dla jej ważności nie jest wymagana zgoda drugiego małżonka; f. Przelew roszczeń każdego ze współwłaścicieli nieruchomości wspólnej stwarza legitymację materialną [wspólnoty mieszkaniowej] do dochodzenia roszczeń w tym zakresie. Każdemu z nich przysługuje bowiem „cząstkowe" uprawnienie do dochodzenia tych roszczeń, określone wielkością udziału w nieruchomości wspólnej, a źródłem tych roszczeń jest umowa sprzedaży lokalu; g. Szkodę majątkową właścicieli poszczególnych lokali objętych umowami cesji stanowił, zatem uszczerbek majątkowy, rozumiany jako różnica między aktualnym stanem majątku wierzyciela, a stanem hipotetycznym, jaki by istniał, gdyby zobowiązanie zostało wykonane prawidłowo; h. Istotą umów developerskich nie jest sprzedaż lokali w budynku wykonanym wadliwie, niezgodnie z zasadami sztuki budowlanej ale także wprost sprzecznie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, z nieprawidłowo dobranych materiałów, czy niezgodnie z projektem; I. Na skutek nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwaną, właściciele mieszkań, reprezentowani aktualnie przez wspólnotę ponieśli szkodę, którą stanowi kwota wydatków koniecznych do przyszłej naprawy nieruchomości wspólnej. Szkoda ta odpowiada wysokości środków pieniężnych niezbędnych do zaangażowania w celu usunięcia wad fizycznych części wspólnej; obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej wyrównującej ten uszczerbek nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany podjął już działania zmierzające do zlikwidowania szkody i czy w ogóle zamierza ją naprawić; odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, istniejący od chwili jej powstania do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Szymaniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Mariusz Tchórzewski
Data wytworzenia informacji: