Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III AUa 1063/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Lublinie z 2016-03-10

Sygn. akt III AUa 1063/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia

SA Małgorzata Pasek

Sędziowie:

SA Elżbieta Czaja (spr.)

SO del. do SA Zofia Kubalska

Protokolant: protokolant sądowy Joanna Malena

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 r. w Lublinie

sprawy A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji wnioskodawcy A. G.

od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu

z dnia 24 września 2015 r. sygn. akt IV U 484/15

oddala apelację.

Zofia Kubalska Małgorzata Pasek Elżbieta Czaja

Sygn. akt III AUa 1063/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. - decyzją z dnia 25 lutego 2015 r. przeliczył wnioskodawcy – A. G. emeryturę od 1 stycznia 2015 r. w kwocie 2498,66 zł.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył wnioskodawca zaskarżając decyzję w części. Wniósł o uwzględnienie przy przeliczaniu emerytury okresu 15 dni urlopu taryfowego płatnego po zakończeniu służby wojskowej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wnosił o jego oddalenie. Podniósł, że przeliczył wnioskodawcy wysokość emerytury po ponownym ustaleniu kapitału początkowego decyzją z dnia 3 grudnia 2014 r., uwzględniając między innymi okres służby wojskowej. Organ nie uwzględnił 15 dni po odbyciu służby wojskowej od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r., argumentując, że okres po odbyciu służby a przed podjęciem pracy nie jest wymieniony jako okres składkowy lub nieskładkowy w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 r.

Wyrokiem z dnia 24 września 2015 roku Sąd Okręgowy oddalił odwołanie.

Podstawą wyroku były następujące ustalenia:

A. G., ur. (...) od 9 lipca 2014 r. pobiera emeryturę na mocy decyzji organu z dnia 23 października 2014r. Wysokość emerytury obliczono na nowych zasadach na podstawie art.25 i art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wnioskiem z dnia 26 stycznia 2015 r. A. G. wystąpił o przeliczenie emerytury. Wnioskodawca złożył angaże z okresu zatrudnienia w Kombinacie Budownictwa (...) z wykazanymi stawkami wynagrodzenia godzinowego, karty obiegowe zmiany i książeczkę wojskową.

Decyzją o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z dnia 20 lutego 2015 r. organ w związku ze spełnieniem warunków do nabycia prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. kapitał początkowy przeliczył poprzez dodanie do udowodnionych okresów składkowych okresu, równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym 67 lat, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. Organ ponownie ustalił kapitał początkowy z uwzględnieniem tego okresu, który na dzień 1 stycznia 1999 r., przy przyjęciu podstawy wymiaru 1552,36 zł, wyniósł 166.255,32 zł. Do okresów składkowych zaliczono między innymi okres służby wojskowej odbywanej od 25 października 1973 r. do 14 sierpnia 1975r. W oparciu o złożone dokumenty nie uwzględniono okresu po odbyciu służby od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r. pomimo, iż poprzednio decyzją z dnia 9 grudnia 2014 r. wnioskodawca miał ustalone okresy składkowe w wymiarze 329 miesięcy, tj. 27 lat 5 miesięcy i 9 dni, przy przyjęciu zatrudnienia w Kombinacie Budownictwa (...) od 14 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1979 r. – zgodnie z wpisem w świadectwie pracy z dnia 3 maja 1979 r. Kolejną decyzją z dnia 17 lutego 2015 r. przeliczono kapitał początkowy przyjmując za udowodnione 332 miesięcy okresów składkowych, uwzględniając dodatkowo okres zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym S.A. w M. od 2 sierpnia 1971 r. do 22 listopada 1971 r.

Ostatecznie w wyniku rozpoznania wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 25 lutego 2015r., po korekcie kapitału początkowego i przy przyjęciu 416 miesięcy okresów składkowych, przeliczył wnioskodawcy emeryturę od 1 stycznia 2015 r., ustalając ją od 1 stycznia 2015 r. w kwocie 2.498,66 zł, a od 1 kwietnia 2015 r. w kwocie 2.534,66 zł.

Wnioskodawca wnosił o zaliczenie jako okresu składkowego
15 dni po odbyciu służby wojskowej od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r., który to okres został wykazany w świadectwie pracy. Podnosił, że będąc w wojsku nie wykorzystał pełnego urlopu, który wynosił 20 dni, ale dokładnie nie pamiętał, podnosił też że mógł to być urlop nie wykorzystany w zakładzie pracy. Wnioskodawca przyznał, że po zwolnieniu ze służby wojskowej z dniem 14 sierpnia 1975 r. pracę podjął w dniu 8 września 1975 r.

Tak więc sporny w niniejszej sprawie pozostawał okres od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r., po odbyciu służby wojskowej, a przed powrotem do pracy.

W oparciu o karty obiegowe z Kombinatu Budownictwa (...), gdzie skarży pracował od 14 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1979 r., Sąd ustalił, że wnioskodawca został powołany do służby wojskowej w dniu 25 października 1973 r., służbę pełnił do 14 sierpnia 1975 r., a po zwolnieniu ze służby został przyjęty do pracy w dniu 8 września 1979 r. Wpisy zawarte w książeczce wojskowej potwierdzają okres odbywania służy wojskowej od 25 października 1973 r. do 14 sierpnia 1975 r. Nadto w oparciu o wpis widniejący w książeczce wojskowej z dnia 27 czerwca 1975 r. ustalono, że wnioskodawca wykorzystał przysługujący w ostatnim roku odbywania zasadniczej służby wojskowej urlop okresowy w wymiarze 10 dni.

Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.24a ust.3 ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., 748) – zwanej dalej ustawą emerytalną - emeryturę, o której mowa w art.24, oblicza się zgodnie z art.26.

Stosownie do treści art.26 tej ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem art.183 ustawy (art.26 ust.1 ustawy). Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek ewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowany kapitał początkowy określony w art.173-175 ustawy (art.25 ust.1 ustawy).

Okresy składkowe, to między innymi - w myśl art.6 ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalne okresy czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy jej równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby. Zatem na gruncie przepisów ubezpieczeniowych okres zasadniczej służby wojskowej jest okresem składkowym pomimo, iż nie jest okresem zatrudnienia, jego uwzględnienie w stażu ubezpieczeniowym jako okresu zaliczanego lub równorzędnego było możliwe tylko na podstawie odrębnego przepisu. Za Sądem Najwyższym przyjąć należy, że do oceny określonego stanu faktycznego, należy stosować przepisy obowiązujące w czasie jego realizacji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2013 r., sygn. akt I UK 544/12).

W niniejszej sprawie spór sprowadzał się do uwzględnienia w wymiarze emerytury wnioskodawcy okresu od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r. przypadającego po odbyciu służby wojskowej pełnionej od 25 października 1973 r. do 14 sierpnia 1975 r., a przed powrotem do pracy w Kombinacie Budownictwa (...), gdzie skarży pracował od 14 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1979r.

W przypadku wnioskodawcy będzie miał zatem zastosowanie art.108 ust.1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (Dz. U. z 1967r., Nr 44, poz.220 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1975 r., zgodnie z którym czas odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Szczegółowe zasady zaliczania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia wynikają z § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz.U. Nr 44, poz. 318 ze zm.). Zgodnie z treścią § 5 ust. 1 żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie i jedynym warunkiem koniecznym dla zachowania tych uprawnień jest fakt zgłoszenia powrotu do pracy w ciągu 30 dni od zwolnienia ze służby.

W świetle powołanych przepisów nie ulega wątpliwości, iż jedynie okres odbywania służby wojskowej podlega zaliczeniu do okresu zatrudnienia w danym zakładzie, a nie okres po odbyciu służby, a przed podjęciem zatrudnienia.

Złożone przez wnioskodawcę świadectwo pracy z dnia 3 maja 1979 r. wydane przez Kombinat Budownictwa (...) potwierdzające okres zatrudnienia od 14 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1979 r., w którym nie wykazano urlopów bezpłatnych, nie oznacza, że świadectwo takie nie może być kwestionowane w sytuacji, gdy z udowodnionych okoliczności faktycznych wynika, że praca faktycznie nie była wykonywana po odbyciu służby wojskowej. Przedmiotowe świadectwo nie jest bowiem dokumentem urzędowym w rozumieniu art.244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Ma ono walor dokumentu prywatnego, który podlega kontroli sądowej zarówno, co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i prawidłowości wskazanej podstawy prawnej. Skoro zatem w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego ustalono, iż A. G. w okresie od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r. nie wykonywał pracy, urlop przysługujący z tytułu służby wykorzystał w trakcie jej odbywania, a z wojska do pracy powrócił dopiero w dniu 8 września 1975r., nie mógł zatem przebywać na urlopie wypoczynkowym z tytułu stosunku pracy, to sporny okres na podstawie powołanego § 5 rozporządzenia z dnia 22 listopada 1968r. nie może być wliczony do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, bowiem brak jest w powołanym przepisie jakichkolwiek uregulowań w tym zakresie. Wręcz odwrotnie przepis ten mówi wprost o zaliczeniu do uprawnień wynikających ze stosunku pracy jedynie okresu odbywania czynnej służby wojskowej. Cytowany przepis § 5 rozporządzenia z 22 listopada 1968 r. nie obejmuje takiego przypadku. Nadto skoro przepis art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej stanowi, że jedynie okresy służby wojskowej są okresami składkowymi, to do okresów składkowych na podstawie tego przepisu można zaliczyć okres zasadniczej służby wojskowej tylko do dnia opuszczenia jednostki wojskowej po otrzymaniu rozkazu zwolnienia ze służby, a nie sporny okres przerwy, podczas której wnioskodawca opuścił już teren jednostki wojskowej, a jeszcze nie zgłosił gotowości podjęcia zatrudnienia u pracodawcy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 11 października 2012 r., sygn. akt III AUa 648/12).

Reasumując należy podkreślić, że zarzuty podniesione przez wnioskodawcę są chybione, a zaskarżona decyzja, w granicach zaskarżenia, odpowiada prawu.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz na podstawie
art. 477 14 § 1 k.p.c, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Powyższy wyrok został w części zaskarżony apelacją przez wnioskodawcę, który domaga się zmiany wyroku. Skarżący podnosi, że Sąd rozpoznając sprawę w części dotyczącej okresu nie składkowego (15 dni) tj. od 15 sierpnia 1975 do 7 września 1975 nie wziął pod uwagę głównego dowodu - jakim w jego ocenie było świadectwo pracy, które było wypisane 3 maja 1979 roku. W świadectwie pracy ten okres jest zaliczony i w ocenie skarżącego świadectwo pracy jest bardziej wiarygodne niż dokumenty z archiwum.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd Apelacyjny podziela i przyjmuje za własne ustalenia Sądu I instancji i wyprowadzone na ich podstawie wnioski jak również argumentację prawną zawartą w motywach zaskarżonego wyroku. Sprawia to, że nie zachodzi potrzeba powtarzania ustaleń faktycznych oraz dokonanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku interpretacji przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie niniejszej.

W niniejszej sprawie spór sprowadzał się do uwzględnienia w wymiarze emerytury wnioskodawcy okresu od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r. przypadającego po odbyciu służby wojskowej pełnionej od 25 października 1973 r. do 14 sierpnia 1975 r., a przed powrotem do pracy w Kombinacie Budownictwa (...), gdzie skarży pracował od 14 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1979r.

W oparciu o karty obiegowe z Kombinatu Budownictwa (...), gdzie skarży pracował od 14 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1979 r., Sąd ustalił, że wnioskodawca został powołany do służby wojskowej w dniu 25 października 1973 r., służbę pełnił do 14 sierpnia 1975 r., a po zwolnieniu ze służby został przyjęty do pracy w dniu 8 września 1979 r. Wpisy zawarte w książeczce wojskowej potwierdzają okres odbywania służy wojskowej od 25 października 1973 r. do 14 sierpnia 1975 r. Nadto w oparciu o wpis widniejący w książeczce wojskowej z dnia 27 czerwca 1975 r. ustalono, że wnioskodawca wykorzystał przysługujący w ostatnim roku odbywania zasadniczej służby wojskowej urlop okresowy w wymiarze 10 dni.

Zgodnie z art.108 ust.1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (Dz. U. z 1967r., Nr 44, poz.220 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1975 r., czas odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Szczegółowe zasady zaliczania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia wynikają z § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz.U. Nr 44, poz. 318 ze zm.).

Jak słusznie podkreślił Sąd I instancji jedynie okres odbywania służby wojskowej podlega zaliczeniu do okresu zatrudnienia w danym zakładzie, a nie okres po odbyciu służby, a przed podjęciem zatrudnienia.

Oceny tej nie zmienia, wbrew twierdzeniom skarżącego, świadectwo pracy z dnia 3 maja 1979 r. wydane przez Kombinat Budownictwa (...) potwierdzające okres zatrudnienia od 14 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1979 roku. Skoro w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego ustalono, iż A. G. w okresie od 15 sierpnia 1975 r. do 7 września 1975 r. nie wykonywał pracy, urlop przysługujący z tytułu służby wykorzystał w trakcie jej odbywania, a z wojska do pracy powrócił dopiero w dniu 8 września 1975r., nie mógł zatem przebywać na urlopie wypoczynkowym z tytułu stosunku pracy, to sporny okres na podstawie powołanego § 5 rozporządzenia z dnia 22 listopada 1968r. nie może być wliczony do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, bowiem brak jest w powołanym przepisie jakichkolwiek uregulowań w tym zakresie. Wręcz odwrotnie przepis ten mówi wprost o zaliczeniu do uprawnień wynikających ze stosunku pracy jedynie okresu odbywania czynnej służby wojskowej. Art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy emerytalnej stanowi, że jedynie okresy służby wojskowej są okresami składkowymi, to do okresów składkowych na podstawie tego przepisu można zaliczyć okres zasadniczej służby wojskowej tylko do dnia opuszczenia jednostki wojskowej po otrzymaniu rozkazu zwolnienia ze służby, a nie sporny okres przerwy, podczas której wnioskodawca opuścił już teren jednostki wojskowej, a jeszcze nie zgłosił gotowości podjęcia zatrudnienia u pracodawcy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 11 października 2012 r., sygn. akt III AUa 648/12).

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Sidor
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Lublinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Małgorzata Pasek,  do SA Zofia Kubalska ,  Elżbieta Czaja
Data wytworzenia informacji: