Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia	SA Elżbieta Gawda
Sędziowie:	SO del. do SA Maria Tereszczuk (spr.) SA Elżbieta Czaja
Protokolant: Agnieszka Hunek-Gruszka

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 r. w Lublinie

sprawy F. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji F. K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 27 kwietnia 2018 r. sygn. akt VIII U 3564/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję
i ustala F. K. wysokość emerytury na dzień(...)w kwocie 3 043,50 (trzy tysiące czterdzieści trzy 50/100) złotych;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w L. na rzecz F. K. kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postepowania apelacyjnego.

Elżbieta Czaja Elżbieta Gawda Maria Tereszczuk

Sygn. akt III AUa 595/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2018 roku Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie F. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. z dnia 14 września 2016 roku, znak: (...), w przedmiocie wysokości emerytury (wyrok – k. 98 a.s.).

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd pierwszej instancji oparł na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych:

Decyzją z dnia 14 września 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., wykonując wyrok Sądu z dnia 8 sierpnia 2016 roku, ponownie ustalił wysokość emerytury wnioskodawcy F. K. na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej, na kwotę 2.964,05 złotych zaś na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej na kwotę 2.804,20 złotych i przyjął w związku z tym, że od dnia 1 listopada 2016 roku obliczona emerytura brutto wynosi 2.901,79 złotych, a do wypłaty 2.389,63 złotych. Od powyższej decyzji złożył odwołanie F. K.. W uzasadnieniu podniósł, że decyzja ZUS jest niezgodna z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku, ponieważ Sąd ten stwierdził, że wysokość emerytury ustala się tylko raz w dniu nabycia do niej prawa, a tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek. Ponadto na mocy art. 25 ust. 3 ustawy emerytalnej w wyniku przeprowadzonej waloryzacji stan konta nie może ulec obniżeniu. W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy wyjaśnił, że decyzja z dnia 14 września 2016 roku została wydana zgodnie z wytycznymi Sądu Apelacyjnego, zawartymi w wyroku z dnia 8 sierpnia 2016 roku. Kwota składek zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 197.703,52 złotych, a na sumę tą składa się kwota składek ustalona po ostatniej rocznej waloryzacji, przeprowadzonej do dnia 1 czerwca 2013 roku w wysokości 176.286,16 złotych, kwota składek należnych za 2013 rok, poddana waloryzacji kwartalnej w wysokości 14.672,92 złotych oraz nominalna kwot składek należnych po zakończeniu kwartału roku do dnia 31 maja 2014 roku w wysokości 6.744,44 złotych. W ocenie organu rentowego zaskarżona decyzja w pełni realizuje wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2016 roku i z uwagi na to ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 8 października 2013 roku F. K. złożył wniosek o emeryturę. Dnia 2 grudnia 2013 roku ZUS wydał decyzję o przyznaniu emerytury. Do ustalenia jej wysokości, zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej, przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 2003 roku do 2012 roku oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 137,83 %. Podstawa wymiaru obliczona poprzez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 137,83 % przez kwotę bazową w wysokości 3.080,84 złotych i wyniosła 4.246,32 złotych. ZUS wyjaśnił, że do wyliczenia wysokości emerytury przyjął 475 okresów składkowych i 1 okres nieskładkowy, wobec czego wyliczył wartość emerytury na kwotę 2.927,11 złotych. Wysokość emerytury obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej, tj. zsumowanie kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji oraz kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego, a następnie podzielenie przez średnią wartość życia wynosi 3.000,06 złotych = (203 577,30 złotych + 562 037,03 złotych)/255,20. Wobec osiągnięcia wieku emerytalnego uprawniającego do emerytury w roku (...) wysokość emerytury od dnia 1 października 2013 roku obliczona w oparciu o art. 183 ustawy emerytalnej wyniosła 20% emerytury, obliczonej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej w wysokości 585,42 złotych i 80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej 2.400,05 złotych, tj. 2.985,47 złotych. ZUS wyjaśnił, że przyznał skarżącemu emeryturę obliczoną w myśl art. 26 ustawy emerytalnej w wysokości 3.000,06 złotych, ponieważ emerytura obliczona w myśl art. 183 ustawy emerytalnej jest mniej korzystna. Jednocześnie ZUS wskazał, że emerytura podlega zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie przez F. K. zatrudnienia, a w celu podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć w oddziale ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz, którego praca ta była wykonywana, bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury . Po złożeniu świadectwa pracy w dniu 25 czerwca 2014 roku, decyzją z dnia 14 lipca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił wysokość emerytury wnioskodawcy F. K., na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej, po waloryzacji i zmianie stażu pracy, na kwotę 3.011,18 złotych zaś na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej na kwotę 2.797,90 złotych. Od powyższej decyzji złożył odwołanie F. K., inicjując postępowanie przed Sądem Okręgowym w Lublinie pod sygn. akt VII U 1903/14. Odwołujący podniósł, że zgodnie z pierwszą decyzją o przyznaniu emerytury z dnia 2 grudnia 2013 roku emerytura została ustalona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej w wysokości 3.000,06 złotych, a składki zaewidencjonowane na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosiły 203.577,30 złotych. Skarżący wskazał, że po przepracowaniu dodatkowo 8 miesięcy zaskarżoną decyzją z dnia 14 lipca 2014 roku emerytura została ustalona w wysokości 2,797,90 złotych, a składki zaewidencjonowane na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosły 196.129,08 złotych. Odwołujący podniósł, że w okresie od dnia 1 października 2013 roku do dnia 25 czerwca 2014 roku zostały przekazane na jego konto w ZUS następujące składki:

-

2013 roku – październik: 1.081,74 złotych, listopad: 1.472,14 złotych, grudzień: 1.081,74 złotych;

-

2014 roku – styczeń: 1.081,74 złotych, luty: 1.081,74 złotych, marzec: 2.415,14 złotych, kwiecień: 1.081,00 złotych, maj: 1.081,74 złotych, czerwiec: 1.909,98 złotych.

Skarżący podniósł, że waloryzacja nie mogła obniżyć wysokości składek o prawie 20.000 złotych przy dalszym świadczeniu pracy o kolejne 8 miesięcy. W odpowiedzi na powyższe odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy wyjaśnił, że różnica w wysokości kwot zwaloryzowanych składek, zaewidencjonowanych na koncie i zwaloryzowanego kapitału początkowego w decyzji z dnia 2 grudnia 2013 roku i z dnia 14 lipca 2014 roku wynika z faktu, że w decyzji z dnia 2 grudnia 2013 roku, przyznającej prawo do emerytury od dnia 1 października 2013 roku, dokonano waloryzacji kwartalnej. ZUS wskazał, że na mocy art. 25 ust. 3 ustawy emerytalnej od dnia 1 czerwca każdego roku przeprowadza się waloryzację roczną, zatem kwota składek na dzień 31 stycznia roku, za który jest przeprowadzana waloryzacja, podlega waloryzacji wskaźnikiem rocznym i nie podlega żadnej waloryzacji kwartalnej. Organ rentowy poinformował, że zgodnie z art. 25 a ust. 2 ustawy emerytalnej w przypadku ustalania wysokości emerytury:

1)  w pierwszym kwartale danego roku - ostatniej waloryzacji składek dokonuje się za trzeci kwartał poprzedniego roku;

2)  w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku;

3)  w trzecim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za pierwszy kwartał danego roku;

4)  w czwartym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za drugi kwartał danego roku.

Z uwagi na powyższe ZUS nie stwierdził nieprawidłowości w sposobie przeprowadzanej waloryzacji składek, kapitału początkowego i ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego wnioskodawcy.

Sąd pierwszej instancji ustalił również, że w dniu 13 lutego 2015 roku Sąd, w sprawie VII U 1903/14, zwrócił się do ZUS o przekazanie informacji zawierającej szczegółowe rozliczenie wysokości emerytury F. K. na dzień(...), przyjmując do obliczania kwotę składek i kapitału początkowego, zaewidencjonowanego na koncie wnioskodawcy na dzień złożenia wniosku, powiększone o kwoty waloryzacji kwartalnych, przeprowadzonych za czas po dniu 31 stycznia 2014 roku, według ostatniej kwartalnej waloryzacji i według wskaźnika za IV kwartał 2013 roku oraz wskazania, jaka jest wysokość składek kapitału początkowego, ustalona w sposób przyjęty do obliczenia emerytury, to znaczy ile wynoszą ustalone składki i kwota kapitału początkowego w wyniku powiększenia waloryzowanych składek kapitału o waloryzację kwartalną za okres po dniu 30 stycznia 2014 roku.

W stanowisku komórki merytorycznej z dnia 11 marca 2015 roku ZUS przedstawił hipotetyczne wyliczenie wysokości emerytury na dzień (...) przyjmując do obliczenia świadczenia kwotę składek i kapitału początkowego, zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego, powiększone o kwoty waloryzacji kwartalnych według wskaźnika za IV kwartał 2013 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 2003 do 2012 oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 137,83%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 137,83% przez kwotę bazową 3.080,84 złotych wynosi 4.246,32 złotych. Do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił 483 okresy składkowe i 1 okres nieskładkowy. Wyliczono kwotę składki zaewidencjonowanej na koncie, z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 212.873,28 złotych, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego na kwotę 553.374,54 złotych, średnie dalsze trwanie życia 249,80 miesięcy. ZUS ustalił w ten sposób wartość emerytury wnioskodawcy, zgodnie z art. 26 na kwotę 3.067,45 złotych. Emerytura obliczona zgodnie z art. 183 wyniosła zaś 3.056,20 złotych.

Z dalszych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że wyrokiem tego Sądu z dnia 9 lutego 2016 roku oddalono odwołanie F. K. w sprawie VII U 1903/14. W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd podniósł, że istotą sporu w rozpoznawanej sprawie było stwierdzenie, czy ustalając wysokość emerytury w miesiącu czerwcu, ostatniej waloryzacji składek oraz kapitału początkowego dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku według zasad opisanych w art. 25a ustawy emerytalnej, przy przyjęciu kwartalnych wskaźników waloryzacji za cztery kwartały 2014 roku, czy też wyłącznie według zasad opisanych w art. 25 ustawy emerytalnej przyjmując, iż zostały dnia 1 czerwca 2013 roku zwaloryzowane wskaźnikiem waloryzacji rocznej za 2012 rok. Sąd wskazał, że w przypadku ustalania wysokości emerytury w czerwcu 2014 roku na podstawę jej obliczenia składa się suma:

1)  kwoty składek ustalonej po ostatniej rocznej waloryzacji przeprowadzonej (...)(kwoty zwaloryzowanych składek należnych do końca 2013 roku);

2)  nominalnej kwoty składek należnych za okres od dnia 1 stycznia 2014 roku do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc wypłaty emerytury, które w świetle art. 25a ust. 1 ustawy nie podlegają waloryzacji kwartalnej, a jednocześnie nie zostały objęte kolejną waloryzacją roczną przypadająca dopiero na dzień 1 czerwca 2015 roku.

Sąd wskazał, że w sytuacji F. K. wysokość emerytury ustalono ostatecznie decyzją z dnia 14 lipca 2014 roku w związku z ustaniem stosunku pracy dnia 25 czerwca 2014 roku od dnia (...). Do ustalenia wysokości emerytury zastosowanie miały, zdaniem tegoż Sądu, wyżej przedstawione zasady waloryzacji, a tym samym należy uznano, że zaskarżona decyzja została wydana prawidłowo. Od powyższego wyroku F. K. wniósł apelację, zaskarżając go w całości. W uzasadnieniu podniósł, że błędne jest stanowisko organu rentowego, iż ustalenie ostatecznej wysokości emerytury zależy od daty jej wypłaty, a w związku z tym - skoro rozwiązanie stosunku pracy następuje w okresie od dnia 1 czerwca danego roku, to świadczenie podlega jedynie waloryzacji rocznej. Z kolei w przypadku ustania zatrudnienia przed dniem 1 czerwca świadczenie podlega także waloryzacji kwartalnej. W odpowiedzi na apelację Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu poinformował, że z zaskarżonej decyzji na dzień(...)wynika kwota składek zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 196.129,08 złotych, natomiast w decyzji z dnia 2 grudnia 2014 roku na dzień przyznania prawa do emerytury, tj. na dzień 1 października 2013 roku w wysokości 203.577,30 złotych. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego w zaskarżonej decyzji wynosi 502.786,19 złotych, natomiast w decyzji z dnia 2 grudnia 2014 roku wynosi 562.037,03 złotych. ZUS wyjaśnił, że obniżenie powyższych kwot wynikało z przeprowadzonej rocznej waloryzacji. Organ rentowy podkreślił, że wyrok oddalający odwołanie F. K. i utrzymujący w mocy decyzję ZUS został wydany w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, odpowiada prawu, zatem wniosek o oddalenie apelacji jest zasadny . Wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2016 roku Sąd Apelacyjny w Lublinie zmienił zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję organu rentowego w ten sposób, że ustalił wysokość emerytury F. K. na dzień(...)przy przyjęciu podstawy emerytury, na który składa się zwaloryzowany kapitał początkowy oraz suma:

1)  kwoty składek ustalonej po ostatniej rocznej waloryzacji przeprowadzonej dnia 1 czerwca 2013 roku;

2)  kwoty składek należnych za 2013 rok poddanych waloryzacji kwartalnej;

3)  nominalnej kwoty składek należnych po zakończeniu IV kwartału 2013 roku do dnia 31 maja 2014 roku

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd podniósł, że w sprawie istotne było to, że na mocy zaskarżonej decyzji nastąpiło podjęcie wypłaty emerytury wnioskodawcy z uwagi na zakończenie zatrudnienia. Zaskarżona decyzja z dnia 14 lipca 2014 roku nie była decyzją przyznającą prawo do świadczenia, lecz była to decyzja „o ustaleniu wysokości i podjęciu wypłaty emerytury". Sąd wskazał, że w tym stanie rzeczy składki zaewidencjonowane na koncie wnioskodawcy po dniu 31 stycznia 2013 roku powinny zostać zwaloryzowane w oparciu o przepis art. 25a ust. 2 pkt 2 ustawy emerytalnej, tj. przy zastosowaniu waloryzacji kwartalnej. Regulacja ta została wprowadzona w celu zapewnienia osobom nabywającym prawo do emerytury w różnych miesiącach roku, że nie będą wyłączone z waloryzacji te okresy, które nie są objęte waloryzacją roczną. Sąd wskazał, że na podstawę emerytury przyznanej jak w przypadku wnioskodawcy w II kwartale 2014 roku składa się obok zwaloryzowanego kapitału początkowego suma:

1)  kwoty składek ustalonej po ostatniej rocznej waloryzacji przeprowadzonej dnia 1 czerwca 2013 roku (kwoty zwaloryzowanych składek należnych do końca 2012 roku);

2)  kwoty składek należnych za 2013 roku poddanych waloryzacji kwartalnej w myśl art. 25a ust. 1 pkt 2 ustawy obejmująca stan konta po pierwszym kwartale 2013 roku kwota składek zaewidencjonowanych do końca kwietnia tego roku) zwaloryzowanych wskaźnikiem waloryzacji za pierwszy kwartał 2013 roku, stan konta po drugim kwartale 2013 roku (kwota składek zaewidencjonowanych do końca lipca tego roku) zwaloryzowany wskaźnikiem waloryzacji za drugi kwartał 2013 roku, stan konta po trzecim kwartale 2013 roku (kwota składek zaewidencjonowanych do końca października tego roku) zwaloryzowany wskaźnikiem waloryzacji za trzeci kwartał 2013 roku, stan konta po czwartym kwartale 2013 roku (kwota składek zaewidencjonowanych do końca stycznia 2014 roku) zwaloryzowany wskaźnikiem waloryzacji za czwarty kwartał 2013 roku;

3)  nominalnej kwoty składek należnych za okres po zakończeniu czwartego kwartału 2013 roku do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc wypłaty emerytury, które w świetle art. 25 a ust. 1 pkt 2 ustawy nie podlegają waloryzacji kwartalnej, gdyż ta kończy się wraz z czwartym kwartałem 2013 roku, a jednocześnie nie zostaną objęte kolejną waloryzacją roczną przypadającą na dzień (...)

W niniejszym postępowaniu Sąd zobowiązał organ rentowy, do złożenia hipotetycznego wyliczenia wysokości emerytury F. K. zgodnie z wytycznymi zawartymi w wyroku i uzasadnieniu Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku, stosownie do wniosku skarżącego. Organ rentowy, w stanowisku komórki merytorycznej z dnia 29 maja 2017 roku przedstawił sposób wyliczenia tożsamy, jak w zaskarżonej decyzji z dnia 14 lipca 2017 roku, wykonującej wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie. Wnioskodawca zakwestionował ten sposób wyliczenia. W piśmie z dnia 17 czerwca 2017 roku F. K. podniósł, że ZUS nie wykonał zarządzenia sędziego w sprawie wyliczenia wysokości emerytury, tj. w ten sposób, że do emerytury przyznanej od 1 października 2013 roku doliczone zostaną zwaloryzowane kwartalnie składki i kapitał początkowy za okres dalszej pracy, tj. do czerwca 2014 roku. Skarżący podkreślił, że Sąd Apelacyjny w wyroku stwierdził, że wysokość emerytury ustala się tylko raz w dniu nabycia prawa do emerytury, a tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek. Wnioskodawca podkreślił, że na dzień 2 grudnia 2013 roku kwota składek zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosiła 203.577,30 złotych, zaś kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego 562.037,03 złotych. Natomiast na dzień 14 września 2016 roku kwota składek zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosiła 197.703,52 złotych, zaś kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego 502.786,19 złotych.

Wskazał Sąd pierwszej instancji, że w celu ustalenia spornej wysokości emerytury wnioskodawcy dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości w osobie G. K., zobowiązując go do wyliczenia wysokości emerytury F. K. zgodnie z wytycznymi zawartymi w wyroku i uzasadnieniu Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku oraz z uwzględnieniem zasad waloryzacji, wynikających z art. 25a ustawy emerytalnej. Biegły, po przeanalizowaniu treści wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku oraz biorąc pod uwagę treść art. 25a ustawy emerytalnej dokonał obliczenia kwoty zaewidencjonowanych składek z uwzględnieniem waloryzacji. Ustalił, że zwaloryzowana kwota składek za okres od 1999 roku do 2012 roku wyniosła na dzień 1 czerwca 2013 roku 176286,16 złotych i jest to wartość równa z przyjętą przez ZUS. Następnie biegły przystąpił do waloryzacji składek za rok 2013. Wyjaśnił, że zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2016 roku kwoty składek należnych za 2013 roku powinny zostać poddane waloryzacji kwartalnej, tzn. stan konta po pierwszym kwartale 2013 roku (kwota składek zaewidencjonowanych do końca kwietnia tego roku) zwaloryzowany powinien zostać wskaźnikiem waloryzacji za pierwszy kwartał 2013 roku, stan konta po drugim kwartale 2013 roku (kwota składek zaewidencjonowanych do końca lipca tego roku) zwaloryzowany powinien zostać wskaźnikiem waloryzacji za drugi kwartał 2013 roku, stan konta po trzecim kwartale 2013 roku (kwota składek zaewidencjonowanych do końca października tego roku) zwaloryzowany powinien zostać wskaźnikiem waloryzacji za trzeci kwartał 2013 roku, stan konta po czwartym kwartale 2013 roku (kwota składek zaewidencjonowanych do końca stycznia 2014 roku) zwaloryzowany powinien zostać wskaźnikiem waloryzacji za czwarty kwartał 2013 roku. Biegły podniósł, że kwoty składek za poszczególne kwartały 2013 roku ustalił w oparciu o dokument zatytułowany „Szczegóły pozycji raportu" znajdujący się pod kartami 89 w teczce ZUS. W Tabeli IV załącznika nr 1 zaprezentował wartość składek należnych i opłaconych za poszczególne miesiące 2013 roku, a następnie w ostatniej kolumnie zsumował wartości z poszczególnych miesięcy, otrzymując wartość składek w kwartałach 2013 roku. Następnie w Tabeli V załącznika nr 1 ustalił wartości wskaźników waloryzacji za poszczególne kwartały 2013 roku. W kolumnie nr 1 umieścił badany kwartał 2013 roku, w kolejnej wartość wskaźnika waloryzacji, zaś w ostatniej kolumnie podstawę prawną jego zastosowania w danej wysokości. W Tabeli VI załącznika nr 1 wyliczył wartość zwaloryzowanego kapitału początkowego. W kolumnie nr 1 umieścił badany kwartał, w kolejnej kwotę składki w danym kwartale, w następnej podstawę waloryzacji. W kolumnie nr 4 umieścił informację, odnośnie kwartału, za który pobrał wartość wskaźnika waloryzacji. Kolumna nr 5 opinii zawiera z kolei wartości wskaźnika waloryzacji. W ostatniej kolumnie biegły dokonał waloryzacji składek. W oparciu o wyżej omówioną metodologię biegły obliczył, że wartość zwaloryzowanych składek za 2013 roku wynosi 13.834,99 złotych. Wskazał, że ZUS w stanowisku komórki merytorycznej z dnia 29 maja 2017 roku dokonał obliczenia zwaloryzowanych składek za 2013 roku w wysokości 14.672,92 złotych. Różnica w wyliczeniach wynika z faktu, że ZUS dokonywał waloryzacji przy zastosowaniu wskaźników waloryzacji niezgodnych z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2016 roku. Biegły ustalił, że wartość składek za I kwartał zwaloryzowano wskaźnikiem za II kwartał 2013 roku, zamiast za I kwartał 2013 roku, wartość składek za II kwartał zwaloryzowano wskaźnikiem za III kwartał 2013 roku, zamiast za II kwartał 2013 roku, wartość składek za III kwartał zwaloryzowano wskaźnikiem za IV kwartał 2013 roku, zamiast za III kwartał 2013 roku, wartość składek za IV kwartał zwaloryzowano wskaźnikiem za I kwartał 2014 roku, zamiast za IV kwartał 2013 roku, co oznacza, że ZUS zwaloryzował przedmiotowe składki niezgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie. Biegły zastrzegł jednakże, iż ekonomicznego punktu widzenia poprawne jest wyliczenie ZUS w zakresie waloryzacji kwartalnymi wskaźnikami składek za 2013 roku. Organ rentowy dokonywał waloryzacji składek historycznych wskaźnikami dotyczącymi kolejnego okresu. Wyjaśnił, że w ten sposób ZUS dokonywał urealnienia wartości składek do wartości w następnym kwartale. Wskazał, że waloryzacja jest zasadą prawną, która określa, że w razie zmiany siły nabywczej pieniądza, po powstaniu zobowiązania, wierzyciel powinien otrzymać równowartość ekonomiczną (wyższą lub niższą) wierzytelności z chwili jej powstania. W realiach niniejszej sprawy kwota składek za I kwartał 2013 roku powinna został zwaloryzowana wskaźnikiem waloryzacji za II kwartał 2013 roku. Wskazał także, że uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2016 zawiera błąd metodologiczny w zakresie przeprowadzania waloryzacji wskaźnikami kwartalnymi składek za 2013 roku. Następnie biegły przystąpił do wyliczenia nominalnej wartości składek za 2014 roku. Wyjaśnił, że wartości składek za poszczególne miesiące 2014 roku pozyskał z dokumentu zatytułowanego „Szczegóły pozycji raportu" znajdującego się pod kartą 90 w teczce ZUS. W Tabeli VII załącznika nr 1 zamieścił składki za poszczególne miesiące do maja 2014 roku, po czym zsumował ich wartość otrzymując kwotę 6.744,44 złotych. W oparciu o przeprowadzone wyliczenia biegły wskazał, że łączna wartość składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 196.865,59 złotych i składają się na nią następujące kwoty:

-

176.286,16 złotych zwaloryzowanych składek do 2012 roku;

-

13.834,99 złotych zwaloryzowanych składek za 2013 roku;

-

6.744,44 złotych nominalna wartość składek do 31 maja 2014 roku.

Następnie biegły wyliczył wartość emerytury zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej. Do obliczenia przyjął niekwestionowany przez strony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 137,83%. Podstawę wymiaru obliczył poprzez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową 3.080,84 złotych i otrzymał wartość 4.246,32 złotych. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględnił 483 okresy składkowe i 1 okres nieskładkowy. Wyliczył, że wartość emerytury wynosi 2.963,77 złotych. Biegły wyjaśnił, że ZUS ustalił ją na kwotę 2.964,05 złotych, a różnica w wysokości 28 groszy wynika z różnych zaokrągleń stosowanych przez organ rentowy. Następnie biegły wyliczył wartość świadczenia zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej. Wyjaśnił, że podstawę wyliczenia emerytury stanowi w tym przypadku kwota składek na ubezpieczenie emerytalnej oraz kapitału początkowego, z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do obliczeń biegły przyjął zatem:

-

kwotę składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 196.865,59 złotych;

-

kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości

502.786,17 złotych;

-

średnie dalsze trwanie życia wynoszące 249,80 miesięcy.

Biegły końcowo wyliczył, że wartość emerytury zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej wynosi 2.800,85 złotych (196.865,59 złotych + 502.786,17 złotych)/249,80. Wyjaśnił, że wyliczenie ZUS na kwotę 2.804,20 złotych wynika z zastosowania przez organ rentowy wskaźników kwartalnych do zwaloryzowania składek za 2013 roku, niezgodnych z uzasadnieniem wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2016 roku, choć obiektywnie jest prawidłowy. W załączniku nr 1 do opinii biegły obliczył również wysokość emerytury zgodnie z art. 183 ustawy emerytalnej. Wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w 2013 roku jej wysokość od dnia 1 października 2013 roku wynosi:

-

20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej, tj. 592,75 złotych;

-

80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, tj. 2.240,68 złotych.

Oznacza to, że łączna wartość emerytury, wyliczona w oparciu o art. 183 ustawy emerytalnej wynosi 2.833,43 złotych. Podsumowując, biegły wskazał, że w decyzji ZUS z dnia 14 września 2016 roku ustalono wysokość emerytury na kwotę 2.845,60 złotych, a różnica w wyliczeniach opinii spowodowana jest zaokrągleniami stosowanymi przez ZUS w odniesieniu do wyliczenia świadczenia emerytalnego zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej oraz zastosowaniem kwartalnych wskaźników waloryzacji do zwaloryzowania składek za 2013 roku niezgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2016 roku, co skutkuje różnicą w wyliczeniu świadczenia emerytalnego zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej. Wnioskodawca nie zgodził się z ustaleniami opinii podnosząc, że ZUS powinien do obliczonej w dniu 1 października 2013 roku doliczyć zwaloryzowane kwartalnie składki i kapitał początkowy za pozostały okres pracy tj. do czerwca 2014 roku i kwotę tę wypłacić jednorazowo, jednocześnie zwiększając o nią wysokość emerytury.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów. Dokumenty zawarte w aktach VII U 1903/14 nie były sporne, w ocenie Sądu pierwszej instancji spór w sprawie niniejszej koncentrował się wokół zasad wyliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy, zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku. Sąd w tym zakresie podzielił w całości ustalenia opinii biegłego G. K., gdyż jest ona szczegółowa, logiczna i poddaje się pełnej kontroli Sądu.

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie wnioskodawcy nie zasługiwało na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja odpowiadała prawu. Sposób wyliczenia emerytury wnioskodawcy, został ustalony prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku. Dodał, że wyrok ten, z mocy art. 365 § 1 k.p.c., wiąże strony i Sąd w niniejszym postępowaniu. W związku z tym postępowanie sądowe w sprawie niniejszej ograniczało się do ustalenia, czy organ rentowy, wydając zaskarżoną decyzję z dnia 14 września 2016 roku prawidłowo wykonał to orzeczenie. W celu ustalenia tej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości. Biegły potwierdził prawidłowość tych wyliczeń. Opinia biegłego szczegółowo prezentuje kolejne kroki obliczeń i wskazuje na źródło danych, z jakich korzystał biegły, dlatego Sąd w całości podzielił jej ustalenia. Dodał, że wbrew stanowisku skarżącego biegły uwzględnił dodatkową kwotę składek za rok 2013 i 2014, odprowadzonych do dnia zakończenia stosunku pracy. Z opinii tej jednoznacznie wynika, że biegły uwzględnił następujące kwoty składek:

-

176.286,16 złotych zwaloryzowanych składek do 2012 roku;

-

13.834,99 złotych zwaloryzowanych składek za 2013 rok;

-

6.744,44 złotych, to jest nominalną wartość składek do 31 maja 2014 roku.

Obliczając emeryturę na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej biegły podkreślił, że podstawę wyliczenia emerytury stanowi w tym przypadku kwota składek na ubezpieczenie emerytalnej oraz kapitału początkowego, z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Końcowo emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Nie jest zatem, jak chce tego wnioskodawca, prostą wypadkową ilości zgromadzonego kapitału i składek. Mając to wszystko na uwadze na podstawie 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd pierwszej instancji oddalił odwołanie (uzasadnienie – k. 101-108 a.s.).

Apelację od powyższego wyroku wniósł F. K., zaskarżając go w całości. Podniósł, że decyzja ZUS z dnia 14 września 2016 roku dotycząca ustalenia wysokości emerytury znak: (...)została wydana niezgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy emerytalnej oraz niewłaściwie zinterpretowanym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku i jego uzasadniałem. Apelujący wskazał, że Sąd Apelacyjny uznał, że ZUS nie miał prawa dokonać waloryzacji rocznej emerytury w czerwcu 2014 roku, co spowodowało obniżeniem konta o ponad 66.000 złotych i zmniejszeniem już przyznanej emerytury o ponad 200 złotych miesięcznie, mimo, że pracował jeszcze przez 8 miesięcy. Wyrok Sądu Apelacyjnego stwierdzał, że ostatnią roczną waloryzacją emerytury była waloryzacja w czerwcu 2013 roku i po tej waloryzacji od 1 października 2013 roku nabył prawo do emerytury i ustalono jej wysokość. Natomiast ZUS jak i Sąd Okręgowy zinterpretował wyrok tak jakby Sąd Apelacyjny wyrokiem z dn.8 sierpnia 2016 roku nakazał dokonać rocznej waloryzacji i ustalić składki na dzień 1 czerwca 2013 roku, a na ten dzień apelujący nie miał jeszcze nabytego prawa do emerytury, ani o to nie wystąpił). Sąd Apelacyjny w orzeczeniu wyraził pogląd, że kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko raz, co następuje w decyzji o przyznaniu świadczenia (w przypadku apelującego od dnia 1 października 2013 toku, decyzja z dnia 2 października 2013 roku) Tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek. Jak zaznaczył Sąd w tym kontekście wysokość emerytury została ustalona prawidłowo w dniu nabycia prawa (decyzja z dn. 2 października 2013 roku) - kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 562.037,03 złotych, kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi zaś 203.577,30 złotych. Apelujący wskazał, że przyznana emerytura od dnia 1 października 2013 roku wynosi 3.000,06 złotych. W związku z powyższym ZUS zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego do obliczonej emerytury od dnia 1 października 2013 roku powinien doliczyć składki za pozostały okres pracy to jest do czerwca 2014 roku i zwiększyć emeryturę (apelacja – k. 115-117 i 123-124 a.s.).,

W odpowiedzi na apelację Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jej oddalenie (odpowiedź na apelację – k. 130-131 a.s.).

Sąd Apelacyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna, o ile zmierza do zmiany zaskarżonego wyroku, poprzez zmianę wysokości emerytury F. K. na skutek właściwego uwzględnienia składek za okres od dnia przyznania świadczenia do dnia faktycznego zakończenia zatrudnienia.

Poza sporem w niniejszej sprawie było, że decyzją z dnia 2 grudnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał apelującemu emeryturę od dnia 1 października 2013 roku. Do ustalenia wysokości emerytury, zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej, przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 2003 roku do 2012 roku oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 137,83 %. Podstawa wymiaru obliczona poprzez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową w wysokości 3.080,84 złotych wyniosła 4.246,32 złotych. Po uwzględnieniu 475 okresów składkowych i 1 okresu nieskładkowego wartość emerytury wyniosła 2.927,11 złotych. Wysokość emerytury obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej, tj. zsumowanie kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji oraz kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego, a następnie podzielenie przez średnią wartość życia wyniosła 3.000,06 złotych = (203.577,30 złotych + 562.037,03 złotych)/255,20. Emerytura obliczona na podstawie art. 183 ustawy emerytalnej wyniosła 2.985,47 złotych. Najkorzystniejsza okazała się zatem emerytura ustalona na podstawie art. 26, a jej wypłatę zawieszono, z uwagi na kontynuowanie przez F. K. zatrudnienia.

Podobnie niesporne jest, że po rozwiązaniu przez odwołującego stosunku pracy i złożeniu przez niego w dniu 25 czerwca 2014 roku świadectwa pracy (k. 36 akt ZUS), z którego wynikało, że w okresie od 1 października 2013 roku (kiedy uzyskał prawo do emerytury) do dnia 25 czerwca 2014 roku, kontynuował zatrudnienie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 14 lipca 2014 roku nie tyle podjął wypłatę wyżej wymienionego świadczenia, co na nowo ustalił jego wysokość od dnia(...). Emerytura wyliczona na podstawie art. 26 wyniosła zatem 2.797,90 złotych i mimo uwzględnienia dodatkowego okresu zatrudnienia od dnia 1 października 2013 roku do dnia 25 czerwca 2014 roku okazała się niższa niż pierwotnie wyliczona w decyzji z dnia 2 grudnia 2013 roku (3.000,06 złotych). Po dokonaniu waloryzacji zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 14 września 2016 roku (w wykonaniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2016 roku), ustalono apelującemu wysokość emerytury według art. 26 ustawy na 2.804,20 złotych, również niższą niż pierwotnie ustalona.

Sąd Apelacyjny podkreśla, że apelujący miał już ustalone prawo do emerytury (decyzją z dnia 2 grudnia 2013 roku), a tylko zawieszona była jego wypłata. Tym samym po ustaniu przyczyny zawieszenia wypłaty świadczenia, czyli po rozwiązaniu stosunku pracy, można było dokonać jedynie przeliczenia wysokości emerytury zgodnie z artykułem 108 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 1270, ze zmianami), zgodnie z którym, jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 24 lub 24a, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w ust. 2. Emerytury obliczone według zasad określonych w art. 26 powiększa się o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury, o której mowa w art. 24 i 24a, i zwaloryzowanych zgodnie z art. 25 przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury, z uwzględnieniem ust. 4 i 5. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek zaewidencjonowanych od miesiąca, od którego została podjęta wypłata emerytury po raz pierwszy, do miesiąca poprzedzającego miesiąc zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 6 października 2015 roku w sprawie III UZP 9/15, (LEX nr 1923849) wyraził pogląd, że mając na względzie unormowania artykułu 108 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pojawia się pytanie o zasadność późniejszego dokonania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, ponownego ustalenia podstawy obliczenia wysokości emerytury ubezpieczonego, a nie ponownego ustalenia samej wysokości świadczenia, w sytuacji, gdy prawo do emerytury nabyte z mocy artykułu 24 tego aktu zostało przyznane wnioskodawcy, a świadczenie obliczono decyzjami organu rentowego już wcześniej, z jednoczesnym zawieszeniem wypłaty świadczenia z uwagi na kontynuowanie przez uprawionego zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy bez rozwiązania stosunku pracy.

Sąd Apelacyjny w pełni podziela powyższy pogląd i również stoi na stanowisku, że w takiej sytuacji powinno dojść do ustalenia na nowo wysokości emerytury, ale nie poprzez ponowne ustalenie jej wysokości tak jak byłaby przyznawana po raz pierwszy, tylko z odwołaniem się do decyzji pierwotnej, przyznającej ubezpieczonemu prawo do tego świadczenia, to jest do decyzji z dnia 2 grudnia 2013 roku i z uwzględnieniem składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dacie, od której przyznano świadczenie po raz pierwszy, to jest po 1 grudnia 2013 roku, do dnia rozwiązania stosunku pracy, w tym przypadku do dnia 25 czerwca 2014 roku.

Wskazać należy, że Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 3 marca 2016 roku wydanym w sprawie III AUa 520/15 (LEX nr 2017703) wyraził pogląd, że kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się jedynie raz, albo w dniu nabycia prawa do świadczenia, albo w dniu realizacji ryzyka, obecnie jedynym ryzykiem jest rozwiązanie stosunku pracy. Tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek, w sposób podany w artykule 108 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Istotnym jest zatem fakt, co Sąd Apelacyjny w Lublinie podkreśla, że skutkiem zastosowania działań opisanych w treści art. 108 ustawy może być tylko zwiększenie wysokości świadczenia, a nie jak w niniejszym przypadku wyliczenie niższego świadczenia (2.797,90 złotych, a następnie 2.804,20 złotych, w porównaniu do pierwotnej kwoty 3.000,06 złotych).

Z tego względu Sąd Apelacyjny w Lublinie zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. o dokonanie obliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy w oparciu o przepis art. 108 ustawy emerytalnej, tj. przy uwzględnieniu wysokości emerytury ustalonej na dzień 1 października 2013 roku, tj. w dacie przyznania świadczenia, a następnie powiększenia świadczenia o kwotę wynikającą z podzielenia składek zaewidencjonowanych na koncie wnioskodawcy po dniu ustalenia prawa do emerytury i zwaloryzowanych zgodnie z art. 25, przy przyjęciu, że wysokość emerytury w systemie zdefiniowanej składki została ustalona prawidłowo w decyzji przyznającej świadczenie emerytalne (postanowienie – k. 140v. a.s.).

W odpowiedzi Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił, że kwota składek za okres od dnia 1 października 2013 roku do dnia 31 maja 2014 roku, zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 10.851,31 złotych. Przyjmując średnie dalsze trwanie życia z wniosku z dnia 25 czerwca 2014 roku, to jest 249,80 miesięcy, wysokość emerytury apelującego na dzień(...)wyniosła: 3.000,06 złotych + (10.851,31 złotych : 249,80 miesięcy = 3.000,06 złotych + 43,44 złotych, a zatem 3.043,50 złotych (k. 145 a.s.).

Z powyższych względów wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 27 kwietnia 2018 roku podlegał zmianie, wraz z poprzedzającą go decyzją z dnia 14 września 2016 roku, poprzez ustalenie apelującemu wysokości emerytury na dzień(...)w kwocie 3.043,50 złotych

Na marginesie należy również zauważyć, że zaskarżoną decyzją z dnia 14 września 2016 roku doszło do obniżenia wysokości emerytury odwołującego, przyznanej mu decyzją z dnia 2 grudnia 2013 roku. Tymczasem zasady zmniejszania świadczeń emerytalnych regulują przepisy działu VIII rozdział 2 ustawy emerytalnej, zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń, które nie przewidują możliwości zmniejszenia świadczenia emerytalnego, tylko z tego powodu, że jego wypłata była zawieszona w związku z kontynuowaniem zatrudnienia przez uprawnionego. Tym samym także w ujęciu systemowym zaskarżona decyzja organu rentowego z dnia 14 września 2016 roku, w ocenie Sądu Okręgowego, okazała się być nieprawidłowa.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd Apelacyjny orzekł jak w pkt I sentencji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i art. 386 § 1 k.p.c. O kosztach Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. (pkt II sentencji).

SSA Elżbieta Czaja SSA Elżbieta Gawda SSO del. do SA Maria Tereszczuk